Vandaag een grote pan erwtensoep gekookt. Pjotr lag ziek op de bank te rillen en te ijlen, dus ik had alle tijd om dat eerste uur om de 5 minuten te roeren. Pas sinds een jaar kan ik erwtensoep zonder aanbranden maken. Roeren, vaak roeren. Ik bedacht me dat mijn moeder ook wat tupperwarebakjes vol kon brengen. Na een heftige week had ik echter weinig zin in een lang bezoek, dus dacht ik slim te wezen en net voor zessen langs te gaan. Met nog 2 oude volkskrantmagazines, de nieuwe "Seasons", een stuk Marseillezeep en een nieuw ijsblauw kerkgeldbeursje én 5 bakjes snert stond ik voor de deur. Alle kaarsjes brandden zag ik, met haar rood/witte schort om (nooit gesnapt waar dat voor nodig is, maar zij draagt een schort tijdens het koken en eten ) opende ze voorzichtig de deur. "Oooh, ik heb net opgeschept" lachtte ze. Een groot bord dampende groene kool, aardappels en een fikse gehaktbal lagen inderdaad klaar op een bord, bergje jus eroverheen. "Geeft niks, ik ben zo weer weg" en takelde de snert in haar vriezertje ondertussen de laatste nieuwtjes uitwisselend. Nou, zij had iets voor ons! Een verse appeltaart! Nu hebben we daar slechte ervaringen mee, maar daar weet zij niets van. Met veel gehak en gedoe de helft ( want aan de lijn...) van het bakblik gebikt en in mn tas laten zakken. En weer weg!
Wat een lieverd is het toch.....
