Mijn oma Geertruida was lerares Frans in Assen, mijn moeder was hoofd van een kleuterschool en tevens kleuterjuf in Breukelen. Ik heb nog bij haar in de klas gezeten, dat was best leuk. Het lag dus erg in de lijn der verwachtingen dat ik ook juf zou worden. Maar dat vond ik zelf niet. Eerst was mijn grootste wens dolfijnentrainer te worden. Kort daarna wilde ik een dierentehuis voor verwaarloosde dieren beginnen, maar toen ik jaren lang na school en in weekenden werkte in het asiel bij de hei alhier, snapte ik al snel dat ik daar niet de moed voor had. Toen al kon ik die treurigheid niet aan.Toen ging ik bij de bereden politie, Joost mag weten waarom, maar die paarden en dat belerende bazige trokken me. Niet veel later, toen ik al door de eerste selectie heen was bedacht ik dat een motoragent ook wel razend stoer was. Vooral die snelweg oprauschen en dan een ieder aan de kant doen laten schieten. Alleen was zo een motor wel heel zwaar voor zo'n jong meisje als ik toen nog was. En toen vond ik plots mijn echte liefde! In Nunspeet liep ik stage bij een school (ja toch) maar voor zeer moeilijk lerende kinderen, het soort mensen wat ik daar tegen kwam vond ik zo bijzonder en inspirerend. Nu werk ik al weer 28 jaar met diezelfde mensen, de laatste 15 jaar in een prachtig goedlopend zorgproject hier in Harderwijk. Een feestje om er te mogen werken!
Emma weet al vanaf haar 6e wat ze wil worden, leuk is dat, en is ook nog geen enkele keer van gedachten veranderd.......JUF!
