Ons overgebleven hennetje Rosa vermaakte zich eigenlijk prima in haar uppie. Ik liet haar extra veel los en verwende haar met veel groene snackjes. Ik kwam haar wel steeds verder van huis tegen. Haar actieradius werd steeds ruimer. Zo lonkte ze bij het kippenhok van de achterburen naar de kipjes achter het gaas, hakte in het nieuwe grasveld van de buren daarnaast en begon ook te kraaien als een haan. Van ellende hield ik haar zoveel mogelijk binnen in haar eigen hok en ook in het nachthok tot half negen 'sochtends, zodat ze niet bij zonsopgang al begon te kraaien. Het zat me niet lekker, die beperkingen. Totdat ik op een feestje bij vrienden in de tuin wandelde en daar in hun kippenhok eenzame haan Gijs tegenkwam. Ook hij was alleen over gebleven en was daar wat sip en sneu van geworden. Kraaide niet meer en at ook geen gras meer. Al snel bedachten we de kippen samen te brengen, niet bij mij helaas, want Gijs is een haan. Dus brachten we Bella bij Gijs. Ik heb wat traantjes gelaten, want we hadden haar al 5 jaar, maar voor beiden leek dit perfect. Bella voelde zich meteen op haar gemak in het hok, maar Gijs vond ze niet echt charmant. Ze stuurde hem meteen naar zijn nachthok, waar hij amechtig bleef zitten totdat zij s avonds naast hem kroop, wel met flinke afstand. De volgende dag ging beter, ze tolereerden elkaar. Dat was al heel wat beter. 'Smiddags kreeg ik deze foto opgestuurd. Love is in the air, Gijs en Bella zaten OVERDAG samen op stok en de ruimte tussen hen was al kleiner. Het lijkt erop dat de match goed is. Is mis Bella enorm, maar dit is toch stukken beter!
