Nu we beiden gezond 50 zijn geworden, samen honderd, vonden we het wel tijd voor een serieus feestje. Het is niet niks. Er is veel gebeurd. En toch hebben we het maar mooi gered. Feestje dus. In de Ulenpas, met iedereen die ons lief is. Het leek heel relaxed, geen stress. Lekker laten cateren, en zelf wat kleinigheidjes erbij. En wie wil slapen kan blijven slapen, desnoods op het landgoedje met een tent . Alles prima. Ok, de charmante, getatoeëerde, zeeman-achtige accordeonist ( sfeer met Peer), die afwisselende sluwe tango en vrolijke Franse wijsjes zou spelen kon niet en niemand haalde het bij hem. Dus dan maar niet. Nee, Peter schafte zich/ons een onzinnig muziekapparaat aan en beiden zouden we 50 nummertjes uitzoeken voor de Play list. Een van 3 tot 22.00 uur en een voor daarna( wilde dansmuziek ;-). En een voor zondagsochtends, fris klassiek.
We kregen bijna zo n absurde ruzie over de te kiezen nummers, dat t feest bijna niet door zou gaan. Hij koos oa Nick Cave en Skunk Anansie en ik bv The Gap band en Abba.........
Enfin, ik heb het maar losgelaten. laten we zeggen dat t met onze muziek net zo afwisselend is als in het normale leven!
