Doifje

 

 

 

 

 

 

 

Het best is ze te vergelijken met een diamantduifje, zo een met die parelachtige vlekjes op haar veertjes. Heel fijntjes. En dan een met een kroontje!

Want ze heeft iets heel bijzonders. Ze is sterk, ze is mooi, ze is fragiel, slim en lief. Haar houding is als die van een amazone, kaarsrecht. Ze droomt de bijzonderste dromen en ze kan hele bijzondere dingen zeggen, die me reuze trots maken. Vaak denk ik; niet te geloven dat ik deze diamanten dochter heb gebaard. Dat dit mijn kind is... Daar had ik niet op kunnen hopen. Soms valt het kroontje af en dan denk ik andere dingen ;-). Maar ze is net 16 geworden en het leven is niet makkelijk voor haar maar ze doet onnoemelijk haar best om er iets van te maken, en dat alleen al zorgt bij mij voor oneindig veel bewondering. Lieve Em, ik hou van je ( van de maan en terug , en dan nog een keer heen en weer... )

 

 

 

Brand

 

Nadat ik op een feestje naast een heuse echte brandweerman had gezeten en alle spanning en sensatie verhalen verontrust had aangehoord sloeg ik aan het denken. Brandoorzaak nummer een, wasdroger.... Heel goed dat roostertje schoonhouden Inge en nooit aandoen als je niet thuis bent.... En onmiddellijk een touwladder voor de 2 zolderkamers aanschaffen, want die zitten als muizen in een val bij evt. brand.

En als laatste  minst belangrijke punt. Wat neem je mee naar buiten bij brand?

Buiten de huisgenoten en de levende have kwam bij mij van alles naar boven. De dozen vol brieven van peter aan mij en terug, de door mijn schoonvader getimmerde houten kisten met alle babyspullen van de kinderen. Mijn mooie viool, overgenomen van mevrouw de Jong, die veel meer waard bleek dan wat zij me er voor liet betalen van mijn schamele verpleegstersloon. Mijn zakje met mijn eigen edelsmeedwerk ( onbetaalbaar en onvervangbaar, zoveel bloed zweet en tranen ). De fotoboeken natuurlijk, allemaal. De opgezette kerkuil Sicco, gekregen van mijn Sikkelcollega's toen ik ging trouwen met een andere uilengek, mijn Poolse servies, zo lang over gespaard. De eerste stukken in een Poolse fabriek in Boleslawiec gekocht voor "niks". De laatste stukken peperduur in het Muiderslot. Én het houten handgesneden hart uit Zwitserland, wat per ongeluk nooit betaald is.

 

Beter, zegt Peter,  kunnen we een kluis nemen en dat alles daar al vast in doen, dat is een veilig gevoel, voor het geval dat....