De sjeu is er af.
De glans is weg.
Het zal heus ooit terugkomen maar zo voelt het nu niet.
Koolmezen zingen en vliegen met dotten mos naar een nieuw nest, narcissen komen eindelijk boven, mensen lachen en fietsen vrolijk op straat en de eerste hommel vliegt rond. Blij met de Lente.
Maar het deugt niet.
Er knaagt constant iets. Een missen van.
Alles is anders. Het is rauw.
Voor de 2 gezinnen die achterblijven is het veel erger. Maar ook wij zijn aangedaan.
In anderhalve week twee vrienden. Niet te bevatten.
Het leven moet je vieren en dankbaar zijn voor alles dat er nog wel is.
Maar het wil niet lukken.
