Volle maan

Als enige in het huis hoorde ik Bor zacht brommen en loeien. Ik kon toch al niet slapen ivm de warmte en was de volgende dag vrij, dus sloop ik naar beneden om hem mee te nemen naar lang sappig gras. Want hij had last van zijn maag. Wellicht iets verkeerds gegeten. Het was geen straf. Buiten was het heerlijk fris en dampig zwoel. Nie-mand op straat behalve een haastige egel, een sloom padje en hordes jonge slakken. Na eindeloos bij het sappige gras te hebben gewacht keek ik omhoog.
Een prachtige ronde volle maan!
Op de terugweg waarbij ik van verrukking  extra treuzel vind ik een glimmend gouden bankpasje op de stoep. Van ene G. Grim.

Gelukje!

Ma

Dat ze de liefste moeder ooit is klopt nog.

Maar wat niet klopt is dat ze goochelt met haar pillen. Ze haar eigen waarheid heeft. Dat ze niet meer ziet dat de bossen bloemen al lang verwelkt zijn. Dat ze de namen niet meer weet van bloemen. Dat de tuin een grote puinhoop is maar zij het niet ziet. En dat ze binnen en buitenbloemen door elkaar haalt. Dat ze veel te lang op het knopje van het gasfornuis drukt. En dat ze haar haar aan de achterkant niet meer kamt. Dat ze de centrale verwarming op 27 graden zet.

Maar ze geniet enorm van de tuin. En van de sneue buurkat. En van het samen bakken van een cake. En van luisteren naar Gilbert o' Sullivan en Bach. En van met zijn tweeën naar een kwekerij of tuincentrum en daat te veel planten kopen en dan een lekker saucijzenbroodje eten. Van haar kleinkinderen. En van haar kerkbezoek. De vogels in haar tuin. En van het dagelijkse boodschapje doen.

Ik vind het ontluisterend en zo verdrietig.
Maar ik hou me vast aan de goede dingen. Dat moet.