Als eerste van mijn organisatie werd ik deze week Covid-gevaccineerd. Dat was geen toeval want om klokslag 8 uur 's ochtends hing ik al aan de telefoon om vervolgens na een half uur wachttijd te horen dat ik dezelfde middag kon worden gevaccineerd. De PR-dame van mijn werk mailde onmiddellijk of er foto's konden komen van dit heugelijke feit. Ik voelde me feestelijk. Op weg naar vrijheid. Had er zin in. En vond dat ik dit moest doen. Ook voor mijn cliënten, een kwetsbare doelgroep. Voor mijzelf was ik niet bang.
Op weg er naar toe werd ik toch wel nerveus. Onzekere lange termijnconsequenties, AstraZenica was de Lada waar ik genoegen mee moest nemen (Pfizer de Mercedes) en maar 65% bescherming etc... Ik hoorde mijn antivaccinatievriendinnen sissen; 'Het is gif, puur gif'.
Maar eenmaal daar moest het maar. Na de prik, die niets voor leek te stellen, moest ik nog een kwartier in een grote kale ruimte zitten met spiedende Rode Kruis-medewerkers. Of je geen stuipen kreeg of erger nog, dood van je stoel viel.
Niks van dat, dus na een kwartier verliet ik opgelucht het pand. Ik voelde me stoer, sterk en al een beetje veilig.
Die middag maakte ik de tuin nog lenteklaar en ging nog op ziekenbezoek bij Luus. Niks aan 't handje.
Om half 3 's nachts werd ik wakker van een raar geluid. Mijn eigen geklappertand. Ik had het onnoemelijk koud en kon niet stoppen met bibberen en klappertanden. Mijn bloed leek ijswater. Daarbij knallende hoofdpijn maar eigenlijk alles deed zeer.
Dikke pyama, warme sokken en mijn elektrische deken op heel heet. Het hield niet op. Beetje paniekerig toch Peter wakker gemaakt. Paracetamol geslikt.
En toen voelde ik het iets opknappen. Al droomde ik zwaar van roepende steenuilen, rollende frambozen en snerpende noren over glad ijs.
Ik ben zelden ziek, maar nu was ik het. Overgevoeligheid voor het vaccin zei de GGD.
Zelfs met mijn wimpers knipperen was pijnlijk. Maar twee dagen diep onder de wol en ineens was het over. Alles. De zon scheen, de crocussen bloeiden. Hup in de kleren.
Wel helaas thuisquarantaine tot dinsdag. Dat duurt nog lang. Maar ik heb hordes boeken, halve schilderdoeken en zat uitzoekklusjes.
En weer wat te schrijven!
