Het enige dat ontbrak was een oud pick-upje waarop we eindeloos krakerige lp's van Charles Trénet of Edith Piaf konden draaien.
We hadden ons voor 't eerst gewaagd aan een hip Air-b-en-b-appartementje aan het marktplein in Audresselles.
Piepklein en authentiek. Thonetstoeltjes om een ronde eettafel, echte klodderige olieverfkunst aan de muren van Copin, vier oestermessen bij het bestek en geen theepot.
Wel één flinke tegenvaller, plastic om het matras en de hoofdkussens! Warm en krakerig. Niet te doen!
Enfin, het uitzicht was fantastisch. De zee! En het dorpsplein, vol oude vissershuisjes wit met blauw geschilderd. En altijd een scheepje voor het meestal afgebladderde raam.
De hele dag bedrijvigheid op het plein voor onze neus. De ochtend begon standaard met het geluid van alle krakende rolluiken die geopend werden. Als eerste die van de infermière ( een soort privé huisartsenpraktijkje met enkel een zuster die alle dorpskwalen genas), vaak stond er al een man of twee, drie te wachten.
Daarna kwam het ijzig nare piepende karretje van de schoonmaakjongen die een hand miste en ook een bus siliconenspray voor 't piepende wiel aldus Peter. En die piepte rustig drie uur lang over het plein. Louie intussen ook.
Dus we waren lekker bijtijds op. Maar dan is het brood het knapperigst.
Het was een heerlijke week. Met fijne markten, aan alle strandjes zitten en mooie ronde stenen zoeken, panaché drinken, eindeloos toeren, kerkjes bezoeken en hypermarchees. Een flinke voorraad Earl Grey in alle soorten gekocht. Plus twee bussen vloeibare Marseillezeep, vloeibare cake, kamperfoeliezeep en chocoladebeertjes.
De avonden genoten we van de zonsondergang vanuit ons raam en van ons boek.
Het appartement was boven het fameuze visrestaurant 'Le Loup de Mer'. Dus dat was een geluidencombi van de rollende zee, wijnglazenenbestekgerammel en Frans geklets (soms gelal). Best vaak eigenlijk ;-).
Wij houden van de Opaalkust. Nergens glooien de goudgele heuvels zo sierlijk en is de zee zo mooi in verschillende tinten blauw.
Ik liet mij vertellen dat o.a. Claude Monet zich liet inspireren door de bijzondere blauwe tinten zee.
Ik snap hem!
