Vroeger was ik een zeemeermin. Het is moeilijk te geloven maar het is echt waar :-)
Dit vertelden we ooit als grapje aan Pjotr, die vond het heel erg boeiend en vertelde het aan iedereen.
Ik lag op een eilandje vlak voor de kust van Harderwijk en papa voer langs op zijn boot en werd plotsklaps verliefd en nam mij mee naar het vaste land en toen viel mijn gouden glimmende staart eraf. Zo was het verhaal. Op een dag kwam ik op school om Pjotr op te halen, hij was toen een jaar of 7. Een jongetje uit zijn klas kwam naar mij toe. "MoedervanPjotr" , Pjotr zegt dat u vroeger zeemeermin bent geweest, dat kan toch niet"? Ik zakte door mijn knieën en zei "jazeker wel, kijk maar" en liet mijn sproeten zien...." Dit waren vroeger allemaal schubjes, maar die zijn nu opgedroogd". Hij was zwaar onder de indruk! De volgende dag kwam hij echter met zijn moeder naar me toe, en die keek niet al te vrolijk. "Mijn moeder zegt dat het niet kan dat u zeemeermin bent geweest, mag zij even uw schubjes zien"? Lichtelijk ongemakkelijk liet ik ze toch maar zien. Wie A zegt....
Maar ze vond het helemáál geen leuke grap al kon ze niets anders doen dan meespelen. Tot op de dag van vandaag kijkt ze me nog nijdig aan....
