We lagen elkaar bepaald niet goed. Maar toen we wisten dat ze in korte tijd zou sterven zijn we toch regelmatig langs gegaan. Dat vroeg ze. En hebben geprobeerd het boze te vergeten.
Dat was niet moeilijk. Want ook zij was mild gestemd. En zo kwam het toch een soort van "goed". Twee jaar geleden is het vandaag.
We lagen met de boot op onze laatste vakantiedag bij eiland Huizerhoef toen we werden gebeld.
Toch nog geheel onverwachts en veel te vroeg. Die ochtend was ze overleden.
Alsof ze het zag aankomen had ze haar ouders nog gebeld en die waren er al vroeg.
Het leven gaat door, maar toch is ze nog vaak in onze gedachten.
Het mocht niet mogen zoiets....
