Ode aan meneer Katoen

Het mag wel eens gezegd worden.
Ik ben een goede man getrouwd.
Zeker na deze afgelopen meest nare maanden ooit besef ik me dat.
Want ik was altijd al wispelturig, kortlonterig en overgevoelig.
Maar dat kwam er nu wel extra uit ;-)
In tijden van droefenis leer je je vrienden het best kennen zegt men.
En dat klopte.
Nu kreeg ik sowieso een bak vol liefde over me heen na het overlijden van ma.
Van iedereen eigenlijk.
Maar hij leeft met mij en ziet mij el-ke dag.
Nu ben ik van huis uit ook best een leuk, opgeruimd, optimistisch, vrolijk en lief tiep.
Maar ik was mezelf wel even goed kwijt.
Wisselend was ik op mijn ergst en op mijn best.
Doodvermoeiend.
Ook voor mijzelf trouwens.
Nu er langzamerhand wat balans komt besef ik me weer veel dingen.
Dat ik het heb getroffen met hem.
Dat hij al bijna 35 jaar mijn beste vriend is.
Geduldig, slim en rustig.
Ja, die boot is onuitstaanbaar en zijn perfectionisme ook. En over die stomme Tesla hebben we het ook niet.
Maar buiten dat gaat hij bijzonder goed om met mij en al mijn grillen en wispelturigheden.
Met mijn jurkjes, krukjes, kandelaars, tuinplanten & leukedingen-verslavingen.

Al heb ik natuurlijk heel veel goede eigenschappen ook.

En saai is het nooit!

Hemels

Voor het eerst van mijn hele leven ging ik alleen kamperen.
Nog nooit gedaan.
Peter zette de tent op en vertrok na 1 nachtje.
Toen bleven er 4 dagen voor mij alleen over.
Op een of andere manier kwam dit zo uit.
Buiten dat had ik dringende behoefte aan rust en nadenken.
Even voor mezelf kiezen zonder huishoudelijke klusjes, werk, zeurende honden, tobberige kippen en ander geneuzel.
Wellicht blijf ik 4 dagen op mijn luchtbed liggen. Dacht ik nog.
Oorspronkelijk wilde ik een paar dagen naar een klooster om daar wat te bezinnen.
Maar dit was iets vertrouwder.
Dus vertrok ik met hemelvaart richting Haps.
Met dikke dekens, walnotenhoningbrie, een flesje wijn, verfspullen, hangmat, 2 rouwboeken, en ook de nieuwste van Knausgard.
Het beviel goed.
Er waren lieve buurtjes en dat voelde goed.
Ik heb heerlijk geluierd, uitgeslapen, gehuild, nagedacht, genoten, getwijfeld en me bezonnen.
Vijf dagen gegeten wat ik zelf het lekkerst vond.
En gezocht naar hartvormige koeienvlekken.
Er werden 2 kalfjes geboren, er vloog een gekraagde roodstaart met jong. De steenuil schreeuwde, s nachts. En er waren weer te veel hanen.
Het fijnste was dat ik niets hoefde.
Alleen maar voelen hoe ik me voelde en doen wat ik wilde doen.
Toen ik na 5 dagen het erf afreed was er nog niets veranderd.
Maar ik voelde wel rust.
Weldadige rust.
En ik ga dit vaker doen.
Het was goed.