Emma

Bijna is mijn lieve woeste gevoelige slimme mooie Emma jarig. Dertien jaar geleden zaten we in spanning , de knapperige herfstluchten ook al voelbaar, de vlinderstruik op zn mooist bloeiend, en ik eigenlijk ook. Haar kamertje voor was al lang klaar, zachtoranje met maantjes en sterren. Alles handgemaakt op mijn werkatelier. Het bedje en de commode fris in de bijenwas gezet . De  kleertjes frisgewassen op stapeltjes en rozenkwarts lag klaar voor de positieve energie.
Een klein zachtoranje sprookje was het.  Al weken voor de bevalling zat ik op het bankje onder de schuine wand in haar kamer me voor te stellen hoe het zou zijn als ze er was. De bevalling was eigenlijk alleen maar bijzonder en makkelijk. Ik voelde me een koningin met een klein prinsesje. En zo voel ik me vaak nog!  Ondanks wat wilde meningsverschillen zo nu en dan voel ik me oneindig trots en blij met haar. Ze is meer dan dat ik me ooit gewenst had...

Green

De naam Juffrouw Groen is niet zomaar gekozen. Ik hou van groen!  Van het groen in de bossen, mijn ogen zijn groen,  mijn fiets is groen, mijn tuin is heel erg groen, ik draag graag groen en ik trouwde zelfs in een strakke smaragdgroene jurk!  Die tuin is te groen, daar moet flink gesnoeid, al toen we nog in de stad woonden was die tuin te groen.  Snoeien vind ik nooit leuk, stel er zit net een nestje lieveheersbeestjes of een bloemknop... Ook nu in de nieuwbouwwijk durf ik met mijn hand op mijn hart te zweren dat er daar geen groenere tuin is dan de onze. Waar de hele straat hun 2 auto s parkeren en dus volledig hebben bestraat, hebben wij bv met moeite plek voor 1 auto. En verder, een appelboom, perzikboom, een nectarine, een pruimeboom, een tamme braam, 3 bessenstruiken en schommelbank en een kippenhok voor Bella en Rosa. Je bent toch niet wijs als je geen groen hebt, maar een strakke parkeerplek!  (denk ik dan he...)
Niet zelden krijgen we dan ook complimenten van bv collectelopers. Een echte tuin zeggen ze dan,en dan glim ik van oor tot oor :-)

Lontloos

Ik ben niet echt vaak heel kwaad, maar soms wel. Vooral om onrecht, basaal onrecht, honger in Afrika terwijl wij ons hier vol stoppen en ziektes die mensen treffen die ze niet verdienen en kindermishandeling, dierenmishandeling. Dat soort dingen. En om gewone dagelijkse dingen, die mislukken, klierende kinderen, zeurende man...Vandaag was mijn zoon boos, hij pakte zijn tas en ging in de stromende regen met paraplu voor het eerst er van door, weglopen.... Ik werd onrustig en boos, man las verder in zijn Waterkampioen. Ik werd nog ongeruster en kreeg allerlei doemvisioenen. Had uit het zolderraam gekeken welke kant hij opliep, dat was een gevaarlijke kant, spoor/station. Net toen ik ijsberend bedacht wat ik moest doen. Hoorde ik de achterdeur weer klepperen. Drijfnat bood hij zijn excuses aan en ging zijn strafklus afmaken. Alle paniek voor niets. Vroeger maakte ik ook minstens 1 keer per maand dikke ruzie met mijn man, toen verloofde. Dramatisch woedend pakte ik dan mijn tas en vertrok om nooit meer terug te komen. Op de fiets langs het Zeepad, naar mijn moeder was dan het plan, maar ja, wat zou ze schrikken als ik half 12 s'nachts aan zou komen...dus sloop ik door het park terug en gluurde van uit daar naar binnen over hoe ongerust mijn vriend wel niet zou zijn...dat viel altijd reuze tegen...
Zijn wegloopkuren en korte lontje heeft mijn zoon duidelijk van mij, evenals liefde voor de natuur, muziek , creativiteit en grappen! Laten we DAT dan maar benadrukken!

Dranque

Drank en ik zijn geen echte vrienden, althans, wij moeten elkaar niet te vaak en te lang zien. Ik heb vrienden die elke dag bij het avondeten samen een fles wijn leegdrinken. Zij vinden dat normaal, ik denk stiekem dat het alcoholisten zijn. Vroeger, dronk ik overigens samen met mijn stapvriendin, toen ik net op kamers was, ook beiden een halve fles goedkope witte wijn leeg. Gewoon mond aan de fles, neus dicht en naar binnen gieten. Dat was omdat we anders geen stap in de disco durfden te zetten van verlegenheid, laat staan te dansen en al helemaal niet antwoorden op evt vragen van leuke jongens. Daarna kwam de tijd van bessenjenever met ijs, daar kon je zo cool mee schudden met blokjes en het stond ook interessant. De hele avond teerde ik op een drankje. Anders kwam ik de disco niet eens uit, dacht ik zelf. Tegenwoordig ben ik iets getrainder, bij feestelijkheden drink ik maximaal 2 glaasjes wijn en dan moet ik afhankelijk van het gezelschap of heel hard lachen om alle grappen, vooral die van mezelf . Ik krijg ook subiet van die snoezige drankblossen en wordt erg loslippig. Niets cools aan dus. Mijn vriendinnen weten dat ik na 2 moet stoppen , want van het 2e glas naar het 3e glas verander ik ik een enorm zeurend stuk chagrijn. Nee, het is spijtig. Dat gevoel dat je krijgt na 1 wijntje, die zacht oprukkende warmte in je lijf is prettig, maar daarna houdt het rap op met de pret, voor mij althans.....

Piep

Vandaag ging mijn dochter voor het eerst naar haar middelbare school. Het stemde me weemoedig, ik weet nog als de dag van gister dat ik haar naar de basisschool bracht in de stad nog..haar haar in 2 strakke vlechtjes, langs de warme bakker en de zwaluwnesten in de stad, rood rugtasje, hand in hand...
NU....haar tas (een best grote "Carry-all-bag" van Oilily..) was te vol zo constateerde ze wild boos huilend. Wel 2 stuks gymschoenen , voor binnen en voor buiten, gymkledij , deo, veeel deo, flesje spa, flesje vers sap, de nieuwe agenda vooral die nieuwe agenda vol Justin Bieber plaatjes en teksten, zakdoeken, desinfecterende gel voor haar handen, een opvouwbare plu (nee, ik ga zeker geen regenpak aandoen) , twee pakjes ontbijtkoek, want zo moet nu ver fietsen heen en weer, mobieltje.. wel uit maar voor t geval dat, en 2 broodjes gezond met ham/kaas en komkommer, nee geen aardappelsalade want stel je voor dat die ertussen uitviel in de kantine...
Het leven is zwaar voor de liefste mooiste brugpieper....7 minuten nadat ze wegreed, belde ze weer aan...boeken vergeten!

Goudgeel

Zo half augustus begint het, dan RUIK ik het, ik voel en zie het, de eerste herfstverschijnselen zijn gesignaleerd! De wat fris knisperende ochtendluchten, de vroeger invallende schemer ook voorzien van wat lichte mist en klamheid. De spinnenwebben, de inmiddels grooote spinnen en de hardnekkige die-hard muggen. Die speciale zoninval in het bos, tussen het nog groen maar tegen het bruinrood aanhangend bladerdak. De kinderen gaan weer naar school, de boot gaat bijna aan de wal, de echte lekkere mandarijnen liggen bij de groenteboer en mijn eigen fruitbomen hangen barstens vol overrijp fruit, wat er om schreeuwt om tot taart en jam te worden getransformeerd. Taarten, koekjes, pepernoten, stoofpotjes en Bordeaux Primeur, niet te drinken, maar het voelt wel herfstig! Parijs in de herfstvakantie boeken...need I say more. Ik hou van de herfst!

Ombra mai Fu

Als ik dood ga, wil ik worden begraven op een mooie lommerrijke natuurbegraafplaats, hier vlakbij. Onder een grote dikke boom, met minstens 3 nestkastjes en of voederhuisjes eraan getimmerd. Bovenin zit elke nacht een bosuil zijn lied te zingen, vooraf gegaan aan een nachtegaal...Ik lig dan in mijn mooiste bloemenjurkje met decollete in een gerecyclede kist met mosgroene wildzijden bekleding. Op mijn begrafenis moet muziek te horen zijn, als eerste het mooiste der mooiste "Ombra mai Fu" van Handel, bij voorkeur gezongen door de lyrische tenor Fritz Wunderlich



"Ombra mai fu
di vegetabile,
cara ed amabile,
soave più"



"A shade there never was,
of any plant,
dearer and more lovely,
or more sweet"



Een prachtige lofzang op mijn favoriete boom, de plataan!
Geen boeketten , maar veel losse rode rozen dramatisch op mijn kist te werpen en alleen maar lieve praatjes over me. En daarna thee met warme appeltaart. Zo moet het zijn! Maar voorlopig liever nog niet, daar is het leven te fijn voor...