Als ik dood ga, wil ik worden begraven op een mooie lommerrijke natuurbegraafplaats, hier vlakbij. Onder een grote dikke boom, met minstens 3 nestkastjes en of voederhuisjes eraan getimmerd. Bovenin zit elke nacht een bosuil zijn lied te zingen, vooraf gegaan aan een nachtegaal...Ik lig dan in mijn mooiste bloemenjurkje met decollete in een gerecyclede kist met mosgroene wildzijden bekleding. Op mijn begrafenis moet muziek te horen zijn, als eerste het mooiste der mooiste "Ombra mai Fu" van Handel, bij voorkeur gezongen door de lyrische tenor Fritz Wunderlich
"Ombra mai fu
di vegetabile,
cara ed amabile,
soave più"
"A shade there never was,
of any plant,
dearer and more lovely,
or more sweet"
Een prachtige lofzang op mijn favoriete boom, de plataan!
Geen boeketten , maar veel losse rode rozen dramatisch op mijn kist te werpen en alleen maar lieve praatjes over me. En daarna thee met warme appeltaart. Zo moet het zijn! Maar voorlopig liever nog niet, daar is het leven te fijn voor...
