zaterdag 27 augustus 2011

Lontloos

Ik ben niet echt vaak heel kwaad, maar soms wel. Vooral om onrecht, basaal onrecht, honger in Afrika terwijl wij ons hier vol stoppen en ziektes die mensen treffen die ze niet verdienen en kindermishandeling, dierenmishandeling. Dat soort dingen. En om gewone dagelijkse dingen, die mislukken, klierende kinderen, zeurende man...Vandaag was mijn zoon boos, hij pakte zijn tas en ging in de stromende regen met paraplu voor het eerst er van door, weglopen.... Ik werd onrustig en boos, man las verder in zijn Waterkampioen. Ik werd nog ongeruster en kreeg allerlei doemvisioenen. Had uit het zolderraam gekeken welke kant hij opliep, dat was een gevaarlijke kant, spoor/station. Net toen ik ijsberend bedacht wat ik moest doen. Hoorde ik de achterdeur weer klepperen. Drijfnat bood hij zijn excuses aan en ging zijn strafklus afmaken. Alle paniek voor niets. Vroeger maakte ik ook minstens 1 keer per maand dikke ruzie met mijn man, toen verloofde. Dramatisch woedend pakte ik dan mijn tas en vertrok om nooit meer terug te komen. Op de fiets langs het Zeepad, naar mijn moeder was dan het plan, maar ja, wat zou ze schrikken als ik half 12 s'nachts aan zou komen...dus sloop ik door het park terug en gluurde van uit daar naar binnen over hoe ongerust mijn vriend wel niet zou zijn...dat viel altijd reuze tegen...
Zijn wegloopkuren en korte lontje heeft mijn zoon duidelijk van mij, evenals liefde voor de natuur, muziek , creativiteit en grappen! Laten we DAT dan maar benadrukken!