Ollie

Als er nu één "bringer of joy" is in ons huis, is het wel Ollie.  Verbazingwekkend dat ik over hem nog niets heb geschreven!  Eigenlijk wilden we 2 Ierse setters ooit, maar toen Bor's broer eens kwam logeren, waren we al snel van dat idee af . Te groot, te veel en te wild. Nee, één hond was prima.

Tot we familiedag hadden in Kasteel Groeneveld. Mijn oudste nicht Vonne had haar ruwharige teckel bij zich, Olivier! Wat een grappig beest.... "Goh" zei Peter, "DIE is leuk, voor erbij". We waren nog niet thuis of ik zat al op marktplaats. Na wat ongemakkelijk gedoe bij broodfokkers stuitte ik op een heel dramatisch droef fotootje van een heel sneu teckeltje. Moest met spoed weg wegens allergie van haar bazin. Bellen en even kijken. We waren allemaal op slag verliefd, een kleine splinterachtige hond, met ogen als kooltjes en heel erg zoet en grappig. Meteen mee dus. En zo hadden we er een dwergteckel bij.  Met Bor samen gaat heel prima, de kippen eet hij op als hij de kans krijgt en op de poezen is hij stapelgek!