Vanochtend kwam mijn moeder even langs op mijn werk. We waren net enorm druk met de kerstspullen in de winkel te plooien en de oude spullen in de voorraad, een hele wisseltruc altijd. Leuk, maar veel werk.
En daar was m'n moeder, met zelfgebreide donkerblauwe muts op en Bo de hond. Ze kwam even een tasje met de Libelle , 3 mandarijnen, een leuk kranteknipsel over bruine beren voor Pjotr en een banketstaafje afgeven voor ons. Lief, dat is ze! En de schrik kan me zo maar verschrikkelijk om het hart slaan bij de gedachte dat er ooit een dag komt dat ze niet meer langs kan komen. God, ik heb best vaak wat (onterecht) gemopperd op haar, maar liever en stoerder en trouwer dan mijn moeder , die is er niet!