Waar ik me nu het meest aan erger weet ik niet eens, ik denk aan 1.die ongekende zooi op haar slaapkamer, doodleuk stapt ze over de bergen rommel heen om te gaan slapen . Daarna op 2. de buitensporige laag make-up (m.n. pancake) terwijl ze zo een mooi fris huidje heeft. Dan 3. de extravagante hoeveelheid haarlak, om heur haar plat te maken, terwijl ze prachtig krullerig Doutzen-haar heeft en op 4. de enorme brutale mond, terwijl ze heel lief is eigenlijk en op 5. het altijd te moe cq sikkeneurig zijn om eens een huishoudelijk klusje te doen, terwijl ik wéét dat ze dat best kan doen en we helemaal niet veel van haar vragen.
Ik zelf was een brave puber volgens mijn moeder. Hoe het komt dat bij haar de hormonen zo welig tieren? Geen idee. Ze is een lief slim en zorgzaam meisje. Ik wéét dat ze zo is en kan zijn en dat ze er waarschijnlijk zelf ook weinig aan kan doen, maar toch....het is een lastige strijd.
Maak je maar geen zorgen, zeggen vriendinnen, alles komt goed. Maar intussen raakt het me en komt het niet zelden voor dat we woedend uit elkaar gaan. En dat is naar...
