Gister vierde Pjotr zijn verlate verjaardagsfeest, in Oktober was hij eigenlijk jarig, maar kon maar niets spannends bedenken wat een nachtje hooi bij boer Haps kon overtreffen. Eerst wilde hij wachten op het ijsbaantje voor het stadhuis, maar toen die er was vond hij dat ook weer niet leuk genoeg. Kortom, de tijd drong, dan maar een subtropisch zwemparadijs, in eerste instantie discozwemmen, maar dat kon niet doorgaan i.v.m. de vaste kerkdiscoavond, en die ging voor natuurlijk! Gister was het zover. Ik had een Minicoopertaartje gebakken, chips , zijn favofilm (Bruce Allmighty), patatjes, bitterballen en dan richting polder. Op de heenweg had ik 4 dames (van rond de 11) in de auto, dat was reuze gezellig, kwekkend over de strenge juffen en meesters, het last hebben van de jongens, de enorme lange wimpers van Pjotr (en dat ie zo lief en grappig en ook erg knap maar ook wel soms wat druk was :-)). Voor mij reed de mannenauto, ik zag veel druk gedoe en gezwaai en geschud en zag al op tegen de terugweg, dan moest ik met de mannen door een inmiddels donkere polder. Na 3 uur drukkende subtropische hitte was ik echter blij dat ik weer naar buiten kon! Heerlijke heerlijke koelte. Met de mannen dus weer terug. Het viel reuze mee, sterker nog, het was heel erg leuk . Het ging over het effect van Axe for mén (ongeveer driekwart van de rit. Conclusie, het had goed effect, mits niet te veel gebruiken) en over meisjes en hoe wel of niet verkering te vragen . En over welk meisje het leukst was en waarom (daar durf ik mij verder niet over uit te laten hier ) en Minicoopers natuurlijk. Maar ik heb me kostelijk vermaakt en vond het bijna jammer dat we thuis waren.
