Collectante

Deze week loop ik collecte. Eerder deed ik dat voor Amnesty en de dierenbescherming, dit maal voor het Diabetesfonds. Ik vind het verschrikkelijk, maar liet me weer ompraten door collega. Bovendien heb ik een vriend, een halfzusje , een oude client en de dochter van een andere collega die diabeet zijn. Met die gedachte sleurde ik mijzelf in de stromende barre herfstregen de straat op ;-). De straat achter de onze. Al moest ik me bij elke deur weer vermannen,  ik weet zeker dat ik de leukste collectante ooit was, "wat een prachtige tuinbank!, gemaakt van katrollen, wát origineel" en "wat een gezelligheid met die kaarsen voor de ramen" en "ooh, wat een prachtige poes is dit"....
Ik vond het op een bepaalde manier wel leuk ook, er schuilt klaarblijkelijk toch een echte voyeur in mij. Want bij iedereen heb je een mooi inkijkje in keuken, gang , wat hebben ze aan..enz enz..
Ik kwam heel wat leuks tegen. Stellen die gezellig wijndrinkend samen  ( ja, Peter)  het eten klaarmaakten, de een dopte de slabonen, de ander marineerde het vlees. En dat bij gezellig kaarslicht. Ik zag heel veel zoete versgebadderde pyamakindjes, die heul langzaam centjes in de collectebus mochten doen ( kleine schouderblessure aan over gehouden). Ik zag een heel heel leuk hondje met een hartvormige vlek  op zijn schouder, die niet direct de straat op rende maar gewoon bleef knuffelen, genaamd "Vlootje". Ik zag de mysterieuze man die ik jaren lang tegenkwam toen ik nog aan de Plantage woonde, hij op de fiets , ik lopend terug van het de kinderen naar school brengen, wel kwam ik er achter, toen ik bij de buren stond te wachten op geld, dat hij heel merkwaardig afwaste. Elk stuk met een klein drupje afwasmiddel borstelend onder de hete kraan...merkwaardig. Ik zag huizen behangen met harten en dan toch weigeren geld te geven aan het diabetesfonds! Hang dan ook niet een hart op! Maar ik zag vooral dat de meesten gul gaven en daar ging het uiteindelijk om!

Oma & Inge

Assen

Met mijn moeder ben ik naar Assen geweest. Haar geboorteplaats en tevens de plaats waar haar ouders en mijn oma en opa hebben gewoond en zijn begraven. Mijn moeder had verse krentenbollen en een flesje spa-groen (dat dronk ik toen ik 17 was) meegenomen voor onderweg, bij Zwolle waren de krentenbollen al op! 

Mijn opa is aan het einde van de oorlog (samen met zijn 2 jongste zoons) gefusilleerd omdat ze een Engelse marconist verborgen hielden in hun huis aan de Parallelweg, hem heb ik nooit gekend, maar hij was altijd aanwezig. Door zijn vage zwart/wit foto die zowel bij mijn oma als bij mijn moeder aan de muur hing. En de bijbehorende verhalen, een trotse sterke knappe man. Mijn oma, altijd droef gebleven en in enkele nachten grijs geworden na de oorlog,  overleed toen ik 12 was. Ik logeerde zo nu en dan bij haar, samen met mama en af en toe logeerde zij bij ons aan de Fazantlaan. Ik herinner me weinig, ja, dat ik haar lange grijze haar, wat ze altijd in een statige knot droeg mocht borstelen met Berken-haarwater. Dat ze in haar tas altijd een flesje "4711" eau de Cologne had voor de frissigheid. En dat ze als we gingen wandelen op elke hoek even stil moest staan omdat ze hartklachten had. En dat ze een harde donkergroene bank had en een roodbeige transistorradiootje. En een harig kleedje voor het bed, waarop ik knielde voor het avondgebedje. Statig en lief was ze, een echte oma.

En nu liggen ze daar , oma en opa naast elkaar met aan beide kanten een zoon, treurig maar ook mooi...

Pjotr 12

Pjotr Ole van Denderen  ( er moet nog Maantje achter, officieus, volgens Emma want zij heet Sterre...)  12 jaar geworden vandaag! Prachtige herfstdag! Het was een echte Pjotr, dat was ook de vereiste, toen hij geboren werd, hij moest niet blond of rossig zijn maar een echte Pjotr (donker haar en bruine ogen ;-). Ook zijn karakter bleek als babietje al wat Russisch, weinig rust... Veel ingebakerd dus, als een kleine pop lag hij in zijn wiegje en heel veel in een babymodderbadje van Weleda. En later, toen hij ouder werd ook wat pittig, maar ook woest lief en creatief. Gek op gek doen, fotograferen, computeren, waveboarden en zijn poes Gros-Minet en zijn nieuwe valkparkiet Igor. En nu al weer 12 jaar dus!