Mijn favoriete maand van het jaar is begonnen. Al is alles anders dit jaar. Er is veel gebeurd en gaande. Maar de decembervreugde tilt alles wat op. Tegen de echt "grote" boom, die vol moet met uiltjes en paddestoelen en eekhoorns hik ik nog wat aan, maar de kerstster van Opa Wim en onze eigen mosgroene hangen, het keukenboompje en de buitenlampjes branden. Corelli speelt de hele dag zacht op de achtergrond en overal staan hyacinten. Alles gaat goedkomen, zeker in December.
maandag 9 december 2013
woensdag 16 oktober 2013
Rosa
Tussen de perzikboom en de pruimenboom ga ik haar begraven. Gisterochtend lag ze zomaar onverwachts dood in haar ren. De avond daarvoor had Peter zich nog wel verbaasd dat ze nog "op" was, het schemerde al, Bella zat al op stok, maar zij scharrelde nog rond en genoot van de restjes van ons avondmaal. Rosa, de liefste zoetste en mooiste de twee kipjes. Een ronde Wyandotte. Nu ligt ze in de schuur, gewikkeld in een oud schildersbloesje van Peter. Tranen met tuiten heb ik gehuild gister. Maar beter zo dan een lange ziekte zoals bij vorige kip Isolde.
Het wordt vol daar in het fruithoekje in de tuin. In t midden onder de pruimenboom ligt Joost onze oude rode kater van 22 jaar, daarom heen wat muizen en vogeltjes, door Taupy gevangen, wat vissen die de winter niet overleefden, allen door Pjotr begraven. Rechts daarvan de 2 eerste kippen, Friso en Isolde . Door buurhondje dood en halfdood gebeten. Dat laatste was het ergste. Voor veel geld op laten lappen bij de dierenarts, een kwartaal zitten sukkelen en snotteren met haar, kuurtje zus en kuurtje zo. Toen ze eindelijk leek opgeknapt gezelschap voor haar gezocht in de vorm van Bella, een stoere barnevelderkriel. Deze bleek een virus bij zich te dragen, waardoor Isolde binnen een maand toch nog dood ging. Dat was wel erg verdrietig.
Overgebleven Bella ga ik nu reuze vertroetelen en veel los laten lopen, haar een mooie oude dag bezorgen...
zondag 11 augustus 2013
Sail on honey!
Ná de Vogezen ging het eindelijk gebeuren! Na lang aandringen ( gedram) en een invitatie van mijn hele enthousiaste fanatiek zeilende Neef Henk in t bezit van een prachtige Victoire moest het er maar eens van komen. Een weekje zeilen. Kwam ik eerder nooit verder dan het onbewoonde eiland de Bieze hier in het wolderwijd. Nu gingen we voor mijn gevoel een wereldreis maken ;-). Maar het was leuk. Het weer was grotendeels prima en via eiland `De dode Hond`, Muiden en weer terug in noodweer en geteisterd door velden drijvend wier eiland `Huizerhoef` voeren wij weer naar onze eigen veilige haven. Waar Bor , de hele week in reddingvest, maar nu bij t verlaten van de boot net even niet, alsnog in de haven kukelde en we hem er maar amper uit konden vissen. Ik heb maar een keer gehuild en dat was omdat ik dacht dat de mast niet onder de brug door paste.
Ik zie progressie!
Vogezen
Om verscheidene reden bleven we dit jaar dicht bij huis. Ooit waren we eerder richting de Vogezen gegaan en dat was goed bevallen. Zo ook dit keer. We stonden bij Im Berg ( http://www.imberg.nl/index.htm ) in Sondernach. Een prachtige rustige natuurlijke kleinschalige Eceat -kampeerplek, midden in de bergen. Het Ballongebergte. Het weer zat enorm mee. Het was heet! Maar het lommerrijke groen van onze plaats was een aangename verkoeling. Het scheelde soms 10 graden met het dal beneden. S avonds een pad van glimwormpjes naar onze tent, een zingende bosuil met jong, prachtige vergezichten, koele meren met helderblauw water, heerlijk brood en fruit. Dagje naar Basel voor de shopaholics van t gezin en "route de Crêtes" gereden voor de afgronden en haarspeldbochtfanaat. Verder een marktje met als opbrengst verse Panache en een hertenpoot voor mij.... Het was heerlijk!
maandag 1 juli 2013
Etudes....
Een hele poos had ik vioolles van mevrouw de Jong . Een lieve geduldige bijna 80 jarige dame. Met een pikzwart geverfd knotje en zwierige kledij. Ze woonde in een grote prachtige Villa in een bosrijke omgeving in Ermelo. Ze was toen al oud. Elke week oefende ik weer niet mijn etudes, ja een uur voordat ik ging. Maar ze bleef geduldig. Samen speelden we de sterren van de hemel. Zij op haar vleugel en ik met voorzichtige vioolstreken. Oefenen deed ik slecht maar ik speelde nooit vals, had er toevallig een zuiver gevoel voor. En samen spelen vond ik heerlijk en dan leek het ook heel wat. Zij deed het "werk"en ik vulde haar behoedzaam aan. Haar krakend oude huis vol geranium en fuchsiastekken. Een wilde tuin vol eekhoornvoederplaatsen en overal waar je keek, kelimkleden op de vloer, half over elkaar gedrapeerd. Elke week schreef ze me een briefje, zo'n beige kladblokvelletje. Ik heb ze nog allemaal. Huiswerk en tips. En als ik weg ging kreeg ik altijd een stroopwafel met chocola er om heen. Rij voorzichtig en goed op je pink passen zei ze altijd en wuifde als koningin Juliana tot ik uit het zicht verdween. Op een dag deed haar zus open, haar evenbeeld . Mevrouw de Jong lag in het ziekenhuis en is daar nooit meer uitgekomen. Elke week stuurde ik een kaart, durfde niet langs te gaan. Tot ik na een half jaar ik een rouwkaart kreeg.....
donderdag 27 juni 2013
Geur
Mooi, hoe aan sommige herinneringen een geur vast zit. Of beter gezegd, ik ruik iets en er zit een herinnering bij.
Bij sinaasappelbloesem en limoen denk ik aan het kleine parkje met bloeiende sinaasappelbomen in Spanje waar ik met mijn moeder op vakantie ging en daar zonnepitjes mocht kopen voor de bonte vogels in de volière daar. In dat kraampje hingen kleine flesjes zonnebrandolie in de vorm van een limoen en zo geurde het ook.
Ruik ik modder dan zie ik Pjotr voor me die rond middernacht als kleine huilbaby zijn laatste modderbadje nam in zijn doorzichtige bademmer en dan maar hopen op de rustgevende werking. Ruik en zie ik Hyacinten dan denk ik meteen aan mijn moeder, die van december tot april ze in haar blauwe kamer laat geuren tot ze er bij neervallen.
Ruik ik Paco Rabanne, denk ik aan Peter. Als ik hem miste sprenkelde ik wat op mijn hoofdkussen en sliep dan toch met hem in.
Ruik ik de babycreme van Weleda dan denk ik aan Emma die in haar oranje/ gele babykamertje met sterren zo in-tevreden lag te slapen in de avondzon.
En ruik ik ouderwetse boenwas, dan denk ik meteen aan ons eerste huis samen aan de Plantage, met zelf gelegde houten grenen vloer, die op de knieën moest worden ingewreven, maar als het dan af was en glom als een spiegel....
En denk ik aan mijn oma Geertje ruik ik ouderwetse Berken-haarwater. Als ik bij haar logeerde mocht ik haar haar soms vlechten ( ze droeg een knot) en sprenkelde ik uitbundig met het haarwater....
donderdag 6 juni 2013
Voor Emma
Shakespeares Sonnet 18
Shall I compare thee to a summer's day?
Thou art more lovely and more temperate:
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date:
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimm'd;
And every fair from fair sometime declines,
By chance or nature's changing course untrimm'd;
But thy eternal summer shall not fade
Nor lose possession of that fair thou owest;
Nor shall Death brag thou wander'st in his shade,
When in eternal lines to time thou growest:
- So long as men can breathe or eyes can see,
- So long lives this and this gives life to thee.....
vrijdag 17 mei 2013
Requiem nummer 14 , Home
Na deze week van treurige droefheid en verderf, draai ik hem extra hard in de auto. Het past precies bij hoe ik me voel. Superlatieven schieten te kort voor deze wonderschone troostende muziek. Als mijn kist ooit de grond inzakt moet dit gehoord worden, liefs twee keer achter elkaar! Ik heb de film gezien in het stedelijk museum, samen met Pjotr en Peter. En het greep me meteen.
In " Nummer veertien, home" zwemt beeldend kunstenaar Guido van der Werve 26,6 km, fietst hij 1388,12 km en loopt hij 289,13 km hard. Van der Werve overbrugt hiermee de afstand tussen het lichaam van Chopin, dat op de Parijse begraafplaats Père Lachaise begraven ligt, en diens hart, dat na zijn dood door zijn zus naar Polen werd gesmokkeld en sindsdien op sterk water wordt bewaard in de Heilig Kruiskerk in Warschau.
De muziek bij de film is de mooiste de ik ooit hoorde en nog nog steeds ontdek ik weer nieuwe fluweelzachte melodielijnen. Echt wonderschoon....
woensdag 17 april 2013
Vader
Net als ik denk dat ik er overheen ben, er al heel lang niet aan gedacht heb, dan komt het als een bliksemflits weer binnen. Ik kan het niet anders noemen. Het begon met het boek "Vader" van Knausgard, aanbevolen aan de boekentafel bij DWDD. En toevallig had ik die nog ongelezen in de kast liggen. Dom dom , natuurlijk. Want daar begon het mee.
Vervolgens kon ik het even niet opbrengen om mijn eigen moeder te troosten bij haar verdriet over haar gefusilleerde vader , 68 jaar geleden nu. Sterker nog, woedend werd ik er om. Natuurlijk is het dieptreurig dat dat gebeurd is, maar zij hád tenminste een vader .Eén waar ze toch 12 jaar van heeft kunnen genieten, en wiens stem, geur en gezicht ze kent. Ze heeft op zijn schoot gezeten en hij heeft voor haar gezorgd. Hij was er. En ze kon trots op hem zijn.
En toen vroeg iemand deze week terloops naar de aanwezigheid van mijn vader . En terwijl ik er lange tijd trots op was dat ik zonder te gaan huilen daar iets zinnigs over kon zeggen, merkte ik nu aan mezelf dat dat bijna niet lukte, ik raffelde mijn antwoord besmuikt af, mijn tranen inslikkend.
Toen ik op school zat romantiseerde ik hem, hij was op reis of woonde in Frankrijk. Toen ik ouder was werd ik kritischer, van een kersenbonbon-etende charletan-achtige kunstzinnige Hugenoot werd het een egoistische zak, die het niet eens verdiende mij te zien. Want ik had het goed zonder hem, eerst met mijn moeder , die liefde gaf voor 2 en later met Peter en de kinderen.
En ik heb het nog steeds goed, maar dat snijdende verdriet soms om die desinteresse en het ontbreken van.....
zondag 24 maart 2013
Emma
Schrijf toch eens iets over mij mam? Ik ben je liefste dochter!
Grijze haren krijg ik van haar kamer, haar wilde praatjes en haar haarsteilstyletijd ( de tijd dat zij met haar haar bezig is s ochtends, minstens een half uur). Maar verder, als ze in een goed humeur is, is ze de liefste en mooiste dochter die ik me kan wensen. Ze is de prachtigste amazone die ik ken, niet bang en een perfecte "zit". Ze is stoer, ze is gevoelig en ze is mooi. Ze is grappig en bijdehand. En heel soms is ze heel lief tegen haar broertje. Ze kan heel lief bellen met oma's en opa. Ze kan heel goed het kippenhok schoonmaken en lief knuffelen met Taupy. Ze doet soms zomaar spontaan Bor in bad en ruimt dan de badkamer heel netjes op ( dit is een leugen). Ze kan heerlijke wentelteefjes bakken. Ze is heel erg lief met Tessel haar oppaskindje. Ze fietst elke dag een heel eind naar school zonder veel te klagen . Ze kan perfect het gras maaien en haar nagels lakken, niet tegelijk helaas. Dus ja, ze is mijn liefste dochter, laat dat duidelijk zijn!
Jajajarig!
Op de bijna koudste 24 maart ooit werd ik 39 jaar, oké 49!
Niet erg , want ik ben een meisje als een uitslaand brandje volgens Vlaamse poëet Lancelot Rondetafel. En toen ik werd geboren in 1964 lag de sneeuw zo hoog dat mijn oma die in Assen woonde niet naar baby Inge kon komen kijken omdat de treinen niet reden. Dit verhaal vertelt mijn moeder elke verjaardag ook al zitten we in het zonnetje. En Peters moeder beaamd dit dan direct want hij werd 3 dagen later geboren en toen lag die verschrikkelijke sneeuw er ook nog ;-).
Geen seringen te krijgen dit jaar dus ivm de kou. Maar verder reuze verwend met een gezellig feestje gister en een lief ontbijt vanochtend door Emma en zoete brieven en kaarten. Dahlias, grashark met ergonomisch handvat, Tuinseasons, boekenbonnen, geld voor bronnetje in de tuin, uilenspullen, zelfgemaakte paté, heel veel viooltjes, een tegoedbon voor de film, Prosecco, narcissen en meer!
maandag 18 maart 2013
Samen
Vanochtend reed ik langs een weiland, ik zag de eerste lammetjes en dacht, vanmiddag (langer) kijken met Pjotr! Was ik zomaar even vergeten dat hij dat naar alle waarschijnlijkheid niet meer zo leuk zou vinden. Als ik het hem zou vragen weet ik dat hij mee zal gaan, voor mij. Op zich is dat ook een goede reden, maar het is anders.... Ineens ging hij mee voor mij of voor ons, naar musea, naar het bos. Niet meer omdat hij het zelf leuk vond maar omdat wij het gezellig vonden als hij mee ging. En hij lief wilde wezen... Emma ging al lang niet meer mee, maar dat viel minder op , want Pjotr ging altijd nog mee. Enfin, de moraal van dit verhaal is dat het prachtig is dat je kinderen hun eigen keuzes maken en hun hart gaan volgen . Maar dat ik er ook wel afentoe ook wel heel triest van kan worden dat dat "samen" gevoel steeds minder wordt.
En met wie moet ik potdorie nu die lammetjes gaan kijken!
vrijdag 15 maart 2013
Wensen
Wat zou jij nu nog willen doen in je leven vroeg iemand mij. Heb je nog grootscheepse dromen?
Ik dacht eens na. Het gevaar van tevreden zijn met wat je hebt, en dat ben ik, is dat je stopt met wensen. Ik dacht nog wat langer na en bedacht me dat ik ooit eens heel graag, voor mijn part in klederdracht, samen met de Veluwse koren, het Pie Jesu van Faure in de grote kerk van Harderwijk zou willen zingen. Of met mijn gezin in de Trans siberie express van Moskou naar Beijing , en daar zeker drie maanden over doen ( en Ollie-teckel moet mee) . Vliegen in een oude Chinook helikopter op een mooie zonnige dag over de hei. Ik zou in een mooie mosgroene strapless jurk willen dansen op het boekenbal met Ramsey Nasr. Ik zou wekelijks een eigen klassiek radioprogramma willen presenteren waarbij ik mijn eigen muziek mocht uitzoeken en boeiende weetjes erbij vertellen. Ik zou een eigen kleinschalige paardenfokkerij willen hebben, met wat kleinvee en vooruit een klein boerderijtje erbij ook. Nee, ik zou een vrouwelijke boer Paul uit Haps willen zijn, mijn grote held, met scharrelvee, biologische tuin, wat verstandelijk gehandicapte hulpboeren en een exdelinquent die niet kan aarden in de harde maatschappij in een huisje als extra paar handen erbij. En dan op een groene John Deer tractor over t land jagen ! Ik zou als violiste met opgestoken haar en lieflijke vintage oorbelletjes in een robijnrode fluwelen jurk het Vioolconcert van Bruch willen spelen voor een uitverkochte zaal met een charmante russische pianist erbij in een pandjesjas.... Nou ja, als ik even nadenk heb ik best nog wensen...gelukkig maar!
vrijdag 8 februari 2013
Schuldig
Lang geleden toen Peter en ik nog in de bieb van het Onderzoekscentrum voor asielzoekers in Zeewolde werkten leerde ik hem "kennen". Dat is zeker 17 jaar geleden. Hij was een vriend van Lal uit Pakistan, waar wij "gastgezin" van waren. Hoe zijn naam was ben ik vergeten, maar welke boeken hij las weet ik nog wel gek genoeg. Hij was een jonge ingenieur die gevlucht was naar Nederland. Hij was weinig spraakzaam en schichtig sloop hij door de bieb. Bij de provisorische Nederlandse taal lessen die we gaven was hij ook vaak aanwezig, ook vrij zwijgzaam. Toen het onderzoekscentrum werd opgeheven verloor ik hem uit het oog. Tot op een dag in het voorjaar ik hem in het park aan de Plantage uit een prullenbak zag eten. Precies tegenover ons huis. Ik was geschokt. Schijnbaar was hij de illegaliteit in gedoken en leefde nu op straat. Later kwam ik er achter dat hij ook sliep in het park tegenover ons. Een stapel oude dozen en voddige dekens leken zijn "thuis". Ik wist niet wat ik er mee aan moest. Voelde me vervelend als ik met baby Emma op mijn arm voor het raam stond , veilig en warm , een echt thuis....En hij was daar. Alleen en koud. En ik deed niks. Jaren gingen voorbij en ik zag hem wel eens door de stad lopen, hij ontweek ieders blik en de mijne ook en ik was er blij om, want voelde me nog steeds schuldig. Gisteren zag ik hem na jaren terug in de Jumbo, om de hoek bij mijn werk. Hij zag er mager , onverzorgd en nog steeds schimmig uit. Ik hoopte nog even dat hij misschien onderdak en hulp had gevonden bij het daklozencentrum hier vlakbij. Maar toen ik een blik in zijn winkelkar wierp wist ik genoeg. 6 flessen water, een doos tissues, een brood, 4 aanstekers en 7 pakken aanmaakblokjes....
donderdag 31 januari 2013
Xperia
Sinds een half jaar heb ik een Sony Ericcson Experia. Het was me eigenlijk te doen om de foto s en het Whatsappen. Maar hoe snel kun je gewend zijn aan zo een prachtig speledingetje! Facebook, Twitter, Buienradar, zelfs mijn mail ontvang ik er op. Ik maak zeker 9 foto s per dag, dat loopt snel op, er staan er nu al weer ruim 900 op, als ik bij de duizend ben zet ik ze op de PC. Ik probeer selectief te zijn, maar jee, er is zoveel moois te onthouden, van hoe leuk mijn ontbijt in dat rode hartjesbakje met de Gojibesjes kleurt tot een ontluikend sneeuwklokje, glurende edelherten, mooie piekado-ideeën, dat ene prachtige gedicht. Het staat mudvol en dan hou ik nog alleen het allerbijzonderste over :-)
En dan dat Whatsappen! Ook zo fijn als je twijfelt over een ouderwetse fauteuil, een bloemig jurkje, sudderlappen of zomaar iets liefs... Een foto erbij en het onzekere leed is geleden! En dan de groepjes. We hebben een kakelbontgroepje voor alle priveberichten binnen ons gezin ( Mam, wil je me haaaalen, het regent zo hard) Een Hapsgroepje met Bart en Tiny en gezin ( gaat vooral over mooie houtkachels en espressokopjes). Een VanDenderengroepje , "de warmekant" (over hoe laat we naar Zeist gaan bv...).
Nouja, zo handig is dat! Dan kijk ik zeker 3 keer per dag op mijn ING, hoe hard het met de spaarrekening gaat ( of niet :-). Dan Google sky maps, zodat ik altijd weet waar de bijzondere planeten staan, ook overdag. Leuke fotobewerkingsprogrammaatjes waarmee je mooi sproeten uit kunt gummen. En Jamie Oliver stuurt mij elke dag een lekker recept.
Wat wil een mens nog meer!
donderdag 3 januari 2013
Voornemens 2013
Zo, het nieuwe jaar ligt als een blanco schrift voor me. Om heel netjes in te gaan schrijven met mosgroene vulpen. Heel veel voornemens heb ik niet maar wat ik zeker ga doen is meer FIETSEN. Nu heb ik zelf een sportief model fiets, zo een waar je krom op moet gaan zitten, en heel hard moet fietsen en niets van de omgeving ziet. Eerlijk gezegd kocht ik hem om de kleur, prachtig zachtzijdegroen, maar fijn fietsen deed hij nooit. Nu rij ik regelmatig naar het winkelcentrum op Emma s totaal afgeroste omafiets, en guess what, die is heerlijk! Morgen is zij vrij en driemaal raden wie er op haar fiets naar het werk gaat als een struise boerendame. Geen smoezen , als haar raakt in de war, wangen worden te rood, ik moet nog kippenvoer halen ook en alle boodschappen, nog een vergadering oid ergens heel ver weg... Nee, ik ga! En verder ga ik vaker lezen, ontspannen , nog langer in bad met allerlei smeerseltjes en maskers, nog gezonder eten, langer wandelen in het bos, mijn moeder vaker bezoeken, vaker naar de film/ concerten e.d. , en alles meer ZEN doen en genieten!
Abonneren op:
Posts (Atom)