Emma

Schrijf toch eens iets over mij mam? Ik ben je liefste dochter!

 

 

 

 

Grijze haren krijg ik van haar kamer, haar wilde praatjes en haar haarsteilstyletijd ( de tijd dat zij met haar haar bezig is s ochtends, minstens een half uur). Maar verder, als ze in een goed humeur is, is ze de liefste en mooiste dochter die ik me kan wensen. Ze is de prachtigste amazone die ik ken, niet bang en een perfecte "zit". Ze is stoer, ze is gevoelig en ze is mooi. Ze is grappig en bijdehand. En heel soms is ze heel lief tegen haar broertje. Ze kan heel lief bellen met oma's en opa. Ze kan heel goed het kippenhok schoonmaken en lief knuffelen met Taupy. Ze doet soms zomaar spontaan Bor in bad en ruimt dan de badkamer heel netjes op ( dit is een leugen). Ze kan heerlijke wentelteefjes bakken. Ze is heel erg lief met Tessel haar oppaskindje. Ze fietst elke dag een heel eind naar school zonder veel te klagen . Ze kan perfect het gras maaien en haar nagels lakken, niet tegelijk helaas. Dus ja, ze is mijn liefste dochter, laat dat duidelijk zijn!

Jajajarig!

 

 

Op de bijna koudste 24 maart ooit werd ik 39 jaar, oké 49!

Niet erg , want ik ben een meisje als een uitslaand brandje volgens Vlaamse poëet Lancelot Rondetafel. En toen ik werd geboren in 1964 lag de sneeuw zo hoog dat mijn oma die in Assen woonde niet naar baby Inge kon komen kijken omdat de treinen niet reden. Dit verhaal vertelt mijn moeder elke verjaardag ook al zitten we in het zonnetje. En Peters moeder beaamd dit dan direct want hij werd 3 dagen later geboren en toen lag die verschrikkelijke sneeuw er ook nog ;-).

Geen seringen te krijgen dit jaar dus ivm de kou. Maar verder reuze verwend met een gezellig feestje gister en een lief ontbijt vanochtend door Emma en zoete brieven en kaarten. Dahlias, grashark met ergonomisch handvat, Tuinseasons, boekenbonnen, geld voor bronnetje in de tuin, uilenspullen, zelfgemaakte paté, heel veel viooltjes, een tegoedbon voor de film, Prosecco, narcissen en meer!

Samen

Vanochtend reed ik langs een weiland, ik zag de eerste lammetjes en dacht, vanmiddag (langer) kijken met Pjotr! Was ik zomaar even vergeten dat hij dat naar alle waarschijnlijkheid niet meer zo leuk zou vinden. Als ik het hem zou vragen weet ik dat hij mee zal gaan, voor mij. Op zich is dat ook een goede reden, maar het is anders.... Ineens ging hij mee voor mij of voor ons,   naar musea, naar het bos. Niet meer omdat hij het zelf leuk vond maar omdat wij het gezellig vonden als hij mee ging. En hij lief wilde wezen... Emma ging al lang niet meer mee, maar dat viel minder op , want Pjotr ging altijd nog mee. Enfin, de moraal van dit verhaal is dat het prachtig is dat je kinderen hun eigen keuzes maken en hun hart gaan volgen . Maar dat ik er ook wel afentoe ook wel heel triest van kan worden dat dat "samen" gevoel steeds minder wordt.

 

En met wie moet ik potdorie nu die lammetjes gaan kijken!

 

 

Wensen

Wat zou jij nu nog willen doen in je leven vroeg iemand mij. Heb je nog grootscheepse dromen?

 

Ik dacht eens na. Het gevaar van tevreden zijn met wat je hebt, en dat ben ik, is dat je stopt met wensen. Ik dacht nog wat langer na en bedacht me dat ik ooit eens heel graag, voor mijn part in klederdracht, samen met de Veluwse koren, het Pie Jesu van Faure in de grote  kerk van Harderwijk zou willen zingen. Of met mijn gezin in de Trans siberie express van Moskou naar Beijing , en daar zeker drie maanden over doen ( en Ollie-teckel moet mee) . Vliegen in een oude Chinook helikopter op een mooie zonnige dag over de hei. Ik zou in een mooie mosgroene strapless jurk willen dansen op het boekenbal met Ramsey Nasr. Ik zou wekelijks een eigen klassiek radioprogramma willen presenteren waarbij ik mijn eigen muziek mocht uitzoeken en boeiende weetjes erbij vertellen. Ik zou een eigen kleinschalige paardenfokkerij willen hebben, met wat kleinvee en vooruit een klein boerderijtje erbij ook. Nee, ik zou een vrouwelijke boer Paul uit Haps willen zijn, mijn grote held, met  scharrelvee, biologische tuin, wat verstandelijk gehandicapte hulpboeren en een exdelinquent die niet kan aarden in de harde maatschappij in een huisje als extra paar handen erbij. En dan op een groene John Deer tractor over t land jagen ! Ik zou als violiste met opgestoken haar en lieflijke vintage oorbelletjes in een robijnrode fluwelen jurk het Vioolconcert van Bruch willen spelen voor een uitverkochte zaal met een charmante russische pianist erbij in een pandjesjas.... Nou ja, als ik even nadenk heb ik best nog wensen...gelukkig maar!