Foutigheid

Je hebt collega's en collega's. Nu heb ik het eigenlijk altijd bar getroffen.
Maar mijn liefste en leukste collega is toch wel Janneke. Heel heel lang samengewerkt bij P.
En al was ze ruim tien jaar jonger waren dat toch goede tijden. Zij is wat ouwelijk en ik erg jeugdig. Dus dat kon net.
Wat hebben we gelachen, gekonkelt, gesnoept, gesnotterd, geroddeld en gegrapt.
Samen naar Londen, Robbie Williams, De bloesemtocht lopen, Kane, de Noordermarkt en dan direct maar door naar de Albert Cuyp voor lelijke orchideeën, truffels, bloemetjesjurkjes, misgroene baretten en veel eterij.
Eindeloos samen etalages gemaakt, geordend, geprijst, gezorgd, vermaakt, getroost en ....
En eindeloos ( te veel ) inkopen gedaan. Met de bus naar Aalsmeer, verdwaald. Naar de beurs, hetzelfde verhaal. Spullen gekocht die we van armoe zelf dan uiteindelijk maar kochten want te duur en apart voor P.
Nu samen op schilderles tussen de wilde zwijnen. Ook erg leuk. Buikdansen stond ook nog op 't program. Maar daar hoor ik haar nooit meer over. Jammer....

Maar ze blijft mijn leukste collega ooit!

Quelle heure est-il

Ik heb een zwak voor klokken.
Ik vind het ge-tiktak heerlijk vertrouwd en het slaan zo mooi en handig.
Als ik mijn leven over zou doen zou ik klokkenmaakster worden.
Mijn oog viel er het eerst op bij de buren Michel & Lucie vroeger toen ik nog thuis woonde.
Zij hadden een mooie grote zware comtoise. Beeldschoon.
Jaren later kocht ik er een van haar vader. Een kleine maar wel echte antieke.
En een grote koekoeksklok voor Emma met jagertjes en zwijnen die elke uur achter elkaar joegen terwijl de klok een kinderliedje pingelde.
Voor Pjotr een normale grote koekoeksklok met een koekkoekje.
Dat was het begin van het einde.
Via Marktplaats een hele grote zware comtoise ergens uit een boshuisje gekocht. Daar liep hij. Eenmaal thuis doodstil.
En een minikoekoeksklokje dat sneller dan de tijd loopt.
En een uit de kringloop die alleen maar 'koek 'zegt elk uur. Wij begrijpen elkaar ;-).
En op een Brocante een hele grote bonte met hazen, jagers en een specht i.p.v. een Koekkoek.
De laatste was een kleine mooie ovalen comtoise die het nimmer deed, maar wel mooi hangt te hangen.
Voor een klein fortuin de echt antieke comtoise net laten restaureren door een klokkenmaker.
Ooit in zijn atelier viel ik bijna flauw van begeerte.

Als er ooit brand komt ruk ik die antieke van de muur.

Stil

Ik pleng er heimelijk heel wat tranen om.
Mijn moeder. Nu bijna 84 jaar.
Haar leven wordt allengs kleiner en brozer.
Als een geest dwaalt ze soms door de kamer. Zo licht als een veertje. Van de rode stoel naar het handvat van de deur. De rollator is immers alleen voor buiten.
Bijna altijd vrolijk, lief en dankbaar. Als ik iets heb geleerd van haar is het wel dankbaarheid. Het mooie en goede benadrukken.
Op de verjaardag van haar oudste vriendin Wil vanochtend zei ze weinig. De gesprekken volgt ze niet meer. Een op een gaat het beste.
Eenmaal thuis bakken we een cake. Ze heeft een nieuw gasfornuis. Dat is al een klein drama. Het is lastig al die nieuwe en andere knoppen. Nu oefenen we de oven. Zij mixt het beslag en ik zoek de gebruiksaanwijzing in het oude kastje van haar overgrootoma. Die vind ik niet daar.
Wel talloze zakjes met vergeten pillen. Terwijl ik erover mopper zegt ze dat ze het vanaf nu weer goed gaat doen. Anders moet de thuiszorg ze komen geven en dat is haar eer te na.
De mixer krijgt ze niet aan. Terwijl ze die al 40 jaar heeft. Uit is ook lastig.
Na een uur belt ze ons. De oven is uit, alle knoppen op nul. ( heel goed) en de cake ziet er heerlijk uit.

Ik moet me inhouden om er niet naar toe te rijden en te controleren.

2017

En waar ik blij van werd in 2017!
-Dat mijn 2 kinderen examen deden en beiden slaagden en inmiddels zijn begonnen met een verse studie die ook nog goed bevalt en geheel per ongeluk ook mijn interesse hebben.
-Dat ik begonnen ben met kunstschilderles bij de heer Bulder in the middle of the prairie. Ik weet niet wat fijner is. Het ontdekken van wat ik nog kan leren met olieverf of de locatie of het warme gezelschap.
-Dat mijn moeder erg ziek is geweest maar er Goddank weer aardig bovenop is gekomen. Wel met een jasje uit. Maar ze is er nog!
-Dat ik voor mijn dappere opa postuum een erepenning in ontvangst mocht nemen in Assen met om de hoek de laan die naar hem vernoemd is, was toch wel heel erg mooi en indrukwekkend.
-Dat mijn oudste, liefste maar tevens ziekste vriend Michel nog steeds onder ons is, is een fijn wonder.
-En dat ik een warm huis, een woeste tuin en een wild gezin heb. En dat ik zelfs de charmes van varen begin in te zien. En dat we maandelijks nog tango-en en dat ik elke dag moet lachen om Ollie!

Op naar een vers knisperend 2018 met nog veel moois!