Quelle heure est-il

Ik heb een zwak voor klokken.
Ik vind het ge-tiktak heerlijk vertrouwd en het slaan zo mooi en handig.
Als ik mijn leven over zou doen zou ik klokkenmaakster worden.
Mijn oog viel er het eerst op bij de buren Michel & Lucie vroeger toen ik nog thuis woonde.
Zij hadden een mooie grote zware comtoise. Beeldschoon.
Jaren later kocht ik er een van haar vader. Een kleine maar wel echte antieke.
En een grote koekoeksklok voor Emma met jagertjes en zwijnen die elke uur achter elkaar joegen terwijl de klok een kinderliedje pingelde.
Voor Pjotr een normale grote koekoeksklok met een koekkoekje.
Dat was het begin van het einde.
Via Marktplaats een hele grote zware comtoise ergens uit een boshuisje gekocht. Daar liep hij. Eenmaal thuis doodstil.
En een minikoekoeksklokje dat sneller dan de tijd loopt.
En een uit de kringloop die alleen maar 'koek 'zegt elk uur. Wij begrijpen elkaar ;-).
En op een Brocante een hele grote bonte met hazen, jagers en een specht i.p.v. een Koekkoek.
De laatste was een kleine mooie ovalen comtoise die het nimmer deed, maar wel mooi hangt te hangen.
Voor een klein fortuin de echt antieke comtoise net laten restaureren door een klokkenmaker.
Ooit in zijn atelier viel ik bijna flauw van begeerte.

Als er ooit brand komt ruk ik die antieke van de muur.