39 jaar

Die man van mij

'Wat doet hij nu precies dat je het zolang met hem volhoudt?' vroeg S. een lieve vriendin.

Nou, geen bloemen gelukkig, want ik hou niet van nette gifbossen.

Wel van wilde pluktuinboeketten, of blauwe hyacinten en narcisbolletjes. 

Maar die krijg ik ook nooit.

Wel ontbijtjes op bed! 

Met thee, een roggebroodje met kaas, een eitje , een bloem uit de tuin en een gevaarlijk kaarsje.

Verder klust en snoeit hij enorm. 

Is een superpaardenfluisteraar, een kleinewildeteckeltrainer en roodharigevrouwenknuffelaar.

Het is een supervader (vind ik).

Hij snoept enorm, loopt hard op de hei, hij troost en temt mij.

Hij wil heel soms naar musea en 1 keer per jaar naar de Noordermarkt met mij als ik hem omkoop met een verse warme appelpunt.

Hij houdt ook van uilen, paddenstoelen, mooie mosjes,  picknicken, rare woordgrappen en wild camperen.

Hij lacht om al mijn grappen.

Is ook gek van totaal niet culinair hoogstaand eten bij de Griek, 

van flanellen dekbedhoezen, van zeearenden spotten met een vuilniszak om je benen, panacheetjes drinken bij de pizzaoven en samen op de nieuwe groene hoekbank documentaires kijken ( geintje).

We passen gewoon.

38 nietjes

Klaagverhaal over knie.

Al geruime tijd heb ik last van mijn linkerknie. 

Toen ik 60 werd leek het ineens twee keer zo erg.

Dokter, fysio, afvallen, podoloog, dokter, orthopeed, andere fysio, en wéér de orthopeed.

Als een kras op mijn favoriete lp.

Ik moest zo snel mogelijk geopereerd. Een halve nieuwe knie.

Ze schrok namelijk van de nieuwe röntgenfoto's.

Maar ik wilde graag de spuit proberen, want ik, op mijn beurt, schrok van het woord operatie. ( Witte jassen, spuiten, revalidatie....)

Met flinke tegenzin zette ze de spuit. 

En een strenge brief aan mijn huisarts dat mevrouw ( ik) tegen haar (de chirurg) advies toch een spuit wilde. 

Dat op de hoogte was van het feit dat ik dan pas na een half jaar geopereerd kon worden. 

Eerlijk gezegd was het pure angst voor een operatie die mij dat overhaast deed beslissen.

Maar intussen had ik mij neergelegd bij de operatie in de lente. 

Een prachtig jaargetijde voor nieuw leven na die ingreep. 

Als een jonge hinde zou ik weer door het leven huppelen.

Ware het niet dat ik om mij heen enorm verwarrende, verontrustende, angstige (wist je dat ze tegenwoordig niet hechten maar je wonden dicht  n i e t e n ) maar ook wat opbeurende tips en reacties kreeg.

Echter twee weken na de spuit loop ik best wat beter. En heb ik minder pijn.

Vervolgens kwam ik weer terug bij mijn controversiële charmante fysiotherapeut B. Die al eerder opperde dat pijn vooral in je brein zit en mij behalve peptalk de meest merkwaardige oefeningen laat doen.

Huiswerk van vanavond ; kijk naar the ministry of silly walks van Monty phyton. 

En oefen overal silly walks. 

En zet je favoriete dansplaat op, volume op 10 en dans ( sorry buren) tot je erbij neervalt. 

Huppel en marcheer over straat met de hond. 

Fiets over hei en bos alsof de wolf bij-na aan je broekspijp hangt.

En denk niet aan je knie!

( maar stop als het pijn doet)

Wordt vervolgd.

Schoonpa

Ze kenden elkaar 74 jaar.

Hij stopte haar in de ballenbak van de gymzaal waar ze volleybalden toen ze 17 was. 

En zij gaf hem op de hoek van de straat een lp van Smetana, de Moldau.

En toen was het ‘aan’

Ze schonken mij een superlieve zoon, Peter.

Als ik aan pa denk, denk ik aan hoe ik vele zondagmiddagen naast hem op de bank moest luisteren naar nieuwe meesterwerken, net weer een andere uitvoering. 

En dan het bombastische zwaardere werk Prokofiev, Wagner & Mahler. 

En dan een rondje tuin Hij kweekte fuchsia’s, maar ook geraniums en aparte kamerplanten. Vooral veel zebraplantjes.

En een grote moestuin. 

Daarna nog even bij zijn duiven kijken of er nog jonge ‘ piepertjes’ waren. 

Zelden ging ik zonder een stek of struik andijvie naar huis. 

En een bosje chrysanten in nat keukenpapier met aluminiumfolie. 

Met een lolly of toffee mee voor onderweg.

Hij was aannemer maar ook thuis erg druk in zijn werkschuurtje. 

Kerststerren, kerststallen, windvangers, pindakaashuisjes en kleine ladekastjes. Allemaal even perfect.

Zijn grootste trots was zijn restauratie van kasteel Hindersteyn in Langbroek. 

Dat was ‘zijn’ meesterwerk. 

Op zijn kleinkinderen was hij stapelgek. Nie-mand zal zijn fameuze dropvetertruc vergeten.

Op eerste kerstdag zou hij 93 worden.

Dag lieve pa.