Ze kenden elkaar 74 jaar.
Hij stopte haar in de ballenbak van de gymzaal waar ze volleybalden toen ze 17 was.
En zij gaf hem op de hoek van de straat een lp van Smetana, de Moldau.
En toen was het ‘aan’
Ze schonken mij een superlieve zoon, Peter.
Als ik aan pa denk, denk ik aan hoe ik vele zondagmiddagen naast hem op de bank moest luisteren naar nieuwe meesterwerken, net weer een andere uitvoering.
En dan het bombastische zwaardere werk Prokofiev, Wagner & Mahler.
En dan een rondje tuin Hij kweekte fuchsia’s, maar ook geraniums en aparte kamerplanten. Vooral veel zebraplantjes.
En een grote moestuin.
Daarna nog even bij zijn duiven kijken of er nog jonge ‘ piepertjes’ waren.
Zelden ging ik zonder een stek of struik andijvie naar huis.
En een bosje chrysanten in nat keukenpapier met aluminiumfolie.
Met een lolly of toffee mee voor onderweg.
Hij was aannemer maar ook thuis erg druk in zijn werkschuurtje.
Kerststerren, kerststallen, windvangers, pindakaashuisjes en kleine ladekastjes. Allemaal even perfect.
Zijn grootste trots was zijn restauratie van kasteel Hindersteyn in Langbroek.
Dat was ‘zijn’ meesterwerk.
Op zijn kleinkinderen was hij stapelgek. Nie-mand zal zijn fameuze dropvetertruc vergeten.
Op eerste kerstdag zou hij 93 worden.
Dag lieve pa.