Petit-fourtjes

Dat ik tot twee keer toe de mooie lekkere Zuidam petit-fourtjes laat vallen, zodat de chocolade kerstmannetjes en dennenboompjes door het doosje rollen en de torentjes uit model raken.

Zo voel ik me ;-)

Ik 'moet' ze persee kopen met kerst omdat ma ze altijd kocht. 

Maar het kost me moeite. 

Gelukkig begon de banketvrouw over de mannetjessperwer in haar tuin en kon ik ze zonder huilen afrekenen. 

Raar hoe blij en verdrietig elkaar afwisselen deze dagen.

Komt het door de geur van blauwe hyacinten, of door het kerstconcert van Corelli op de radio,  of door haar hanepoten op een briefje dat om de kerstversiering zat, of door de ogen van mijn zoon die op de hare lijken, of door de uitdrukkingen in mijn dochters gezicht die ik herken van haar?

Ik ben oké hoor. Het is aardig klaar.

Maar sommige dagen zijn lastig.

Omdat ze er nog is in zoveel dingen.

En dat is mooi.

Zoef

Sommige mensen zijn gek op autorijden.

Ik niet. 

Ik vind het een knipoog naar de dood.

Haarspeldbochten, overstekende ganzen, gladheid door vorst sneeuw of regen, keilers, padden en spitsmuizen, bumperklevers, linksrijders, snelheidsduivels etc.

Daarbij is verdwalen 'my middlename' .

Al kom je dan vaak op de mooiste plekken.( Kletskoek )

Vakantierijden vind ik ook niks. 

Bij strand Horst ben ik het al zat en heb mijn gesmeerde broodjes ook op.

Zelf ben wel ik ook altijd als eerste weg bij het stoplicht. 

Waag het niet te denken dat je sneller optrekt dan ik.

Zeker niet als je een jochie in een gassende BMW of Audi bent.

Of een grijzende grijnzende vent in een Volvo X90.

Het liefst zou ik rijden in een mosgroene oude sierlijke Snoek, of een hele oude mosgroene volvo stationwagon of in een mosgroene defender jeep. 

Hij moet vooral groen, oud maar wel volledig gereviseerd zijn ;-)

Ooit reden Peter en ik ( geen cent te makken toen) in een oude Citroën visa van Bart en Tiny die eigenlijk naar de sloop moest naar Litouwen. 

Hij kon alleen vooruit.

Niet achteruit. 

Dat lijkt eenvoudig maar viel in de praktijk best tegen.

Alhoewel ieder daar rondreed in een gare bak.

We leerden toen ook niet voorzichtig over gaten in de weg te rijden, maar gewoon er hard overheen te jagen.

Maar we hebben het gered.

Bij thuiskomst reden we hem naar de sloop en sloeg hij bij de Plantagevijver af en startte nooit meer.

Wel moet ik zeggen dat in ons campertje rijden erg leuk is.

Subiet heb ik een vakantiegevoel.

Je zit lekker hoog en dat is enorm overzichtelijk.

En iedereen lacht je toe en laat je voor.

Beter kan het niet.

M. & de wolf

Eens per week rijd ik samen met Margreeth naar schilderles.

Toen zij op les kwam, dacht ik het nog geheim te houden, waar ik woonde (bij haar om de hoek), want ik genoot zo van die prachtige feeërieke tochtjes naar en van de lessen midden in het bos van Elspeet.

Met name het Oude Zwolsewegje. 

Af en toe een aarzelende ree, een majestueus edelhert of een rennend zwijn. 

En zelfs een overstekende das.

Maar na een paar weken kon ik er niet onderuit.

Achter elkaar rijden en dan appen wat we zagen sloeg nergens op.

Margreeth bleek een hele lieve rustige bedachtzame bijrijder. 

Er zijn heel wat tranen gepleegd, 'therapy voor free' ,met name door mij, over mijn moeder, kinderen, man en hond. 

Maar ook enorm gelachen over hetzelfde. 

En roddels, maar met mate.

Maar bovenal heeft Margreeth he-le goede ogen!

Vooral als ik rij. 

Er is werkelijk niets dat wij niet gezien hebben aan wild.

Herten, vossen, uilen, zwijnen, bosmuizen & wolven!

Elke dinsdagavond raak.

Al was het de laatste jaren rustig. Het wild zit dieper in het bos in grotere groepen. 

Uit angst voor.....

Maar gisteren was weer een voorlopig hoogtepunt. 

Op de terugweg, in die hele stille auto, zag Margreeth het het eerst.

Een prachtige weelderige grijzige grote wolf. 

Hij wilde net oversteken maar keerde rap om. Erg schuw.

Ik zag alleen zijn grote staart, nou ja, een puntje.

Maar de stemming zat er goed in.

Voordat er weer een wolvendiscussie losbarst, hier zijn de cijfers:

1,7 miljoen dieren per dag (!) worden er geslacht in Nederland. 

Waarvan 735.000 schapen per jaar. Door de mens.

Duizenden schapen worden door honden gedood per jaar. 

150.000 mensen worden door honden gebeten per jaar.

Dit jaar zijn er 3 mensen gedood door wilde ( Hoogland) koeien.

De wolf heeft dit jaar 267 schapen, 2 kleine hondjes en een paar pony’s gedood.