Zo voel ik me ;-)
Ik 'moet' ze persee kopen met kerst omdat ma ze altijd kocht.
Maar het kost me moeite.
Gelukkig begon de banketvrouw over de mannetjessperwer in haar tuin en kon ik ze zonder huilen afrekenen.
Raar hoe blij en verdrietig elkaar afwisselen deze dagen.
Komt het door de geur van blauwe hyacinten, of door het kerstconcert van Corelli op de radio, of door haar hanepoten op een briefje dat om de kerstversiering zat, of door de ogen van mijn zoon die op de hare lijken, of door de uitdrukkingen in mijn dochters gezicht die ik herken van haar?
Ik ben oké hoor. Het is aardig klaar.
Maar sommige dagen zijn lastig.
Omdat ze er nog is in zoveel dingen.
En dat is mooi.
