maandag 3 oktober 2011

Gros-Minet

Toen we vorig jaar op vakantie waren in Normandie wisten we al dat beide kinderen een poesje mochten uitzoeken als we terug kwamen. De dochter van de hoteleigenaar die had een klein poesje en die heette Gros-Minet, de franse Sylvester van Tweety, in frankrijk een hele normale poezenaam. We braken onze tong erover, maar toch ging zijn poesje zo heten besliste Pjotr. We waren amper thuis of er was al een nest gevonden in Doornspijk, een boerderij, ze moesten met spoed weg want diezelfde dag was er al 1 onder de tractor gekomen. We gingen voor een mooie rooie en kwamen thuis met een sprieterige schurfterige vlooierige zwart/witte. Wel in  een streep door naar de dierenarts die hem hoofdschuddend voor 87 euro alle spuiten en bestrijdingsmiddelen toediende die nodig waren. Maar hij was zo lief en aanhankelijk. EN maakte er en gewoonte van om middenin de grote sier-aspergeplant voor het raam te zonnen, ach schattig...Op een dag, na een week of 3, hoorde ik een enorme klap. Ik liep naar beneden en vond Gros-Minet in een enorme plas bloed, was met pot en al uit de vensterbank gestort. Dood dacht ik, zoveel bloed uit zo'n klein beest. Maar opeens zag ik zn staartje nog trillen, toen schrok ik nog harder. In blinde paniek vriendin Luus gebeld en al huilend het beestje in een handdoek gerold en naar de dierenarts gescheurd. Wat een paniek. Aldaar vloog iedereen aan de kant, en mochten we meteen door. De diernarts gaf hem weinig kans, zwaar hersentrauma, maar ze zouden het proberen. Drie dagen lag hij in de couveuse, het was een wrakje, elke middag mochten we op bezoek, maar t was triest. Op dag 4 ging het ineens beter en de zesde dag mocht hij mee naar huis, in een bench en dan steeds een grotere ruimte proberen. We zijn er weken druk mee geweest, heel bar. Maar nu is eigenlijk alles weer goed, je merkt dat hij niet helemaal in orde is, zwak is hij en breekbaar als een oud mannetje, maar hij is zo enorm lief en heel speciaal geworden door alles wat er is gebeurd.....