Wild

Dat ik hier in het mooiste stuk natuur van Nederland woon kan geen toeval zijn.

Het bos van de dansende bomen, het Solse gat, oerbos Groevenbeek, de wolkenluchten boven het Wolderwijd.
Het is hier prachtig.
Ook tijdens mijn wekelijkse ritje naar schilderles diep in de veluwe bossen voel ik mij altijd een bevoorrecht mens.
Wat ik daar al niet ben tegengekomen. Mede dankzij de scherpe blik van mijn schildercollega Margreeth.

Foeragerende zwijnen met jongen, tientallen herten, overstekend of behoedzaam wachtend in het bos. Laag fladderende uilen, rennende muizen en vorig jaar als hoogtepunt in mijn wildleven, een hele echte wolf!
Ik ben zo blij dat we samen waren anders had ik mijzelf niet geloofd.

Hij stond rustig langs de kant van het weggetje. Alsof het doodnormaal was.

En dat moet het ook zijn.
Maar ik was nog dagen van slag.

Toen ik Peter leerde kennen was ik 19 en waren we beiden erg geïnteresseerd in de natuur. Vooral roofvogels en m.n. uilen. Avonden lang waren we aan het luisteren bij het Roode koper en contreien. Naar roepende, sissende en lonkende uilen.
We leerden Co kennen die ons op sleeptouw nam door polder en bos en ons vooral eerst leerde luisteren. We werden lid van de vogelclub en hadden regelmatig wild(e) excursies.
Van nachtzwaluw tot rugstreeppad. Wij hebben ze gehoord en gezien.
Zaten dagen te kleumen in de polder met onze voeten in een vuilniszak en gluhwein in de thermoskan tegen de vrieskou omdat er een zeearend was gesignaleerd.

We gingen zelfs 2 keer op vakantie naar Muritz in Oost Duitsland in de oude rode polo van Petra om ze te zoeken. 1 heel hoog in de lucht gezien. Magere oogst.
Jaren terug na heel veel koude wachturen in de observatiehut bij Harderbroek zag ik hem samen met Pjotr ein-de-lijk heel dichtbij langsvliegen met die prachtige trage vleugelslag en majestueuze okergele haaksnavel.

Ja, hier spreekt een liefhebber ;-)

Recentelijk nog kreeg ik een prachtige tip. Heel vlakbij mijn huis zat een paartje steenuiltjes met jongen in een grote groene lindeboom. Ik heb er nog een stijve nek van. Wat mooi.
En daar redelijk dichtbij, op een oude schuur, wel 2 paartjes met jongen.
Ik was er niet weg te slaan.
Toen ik vroeger naar mijn werk fietste deed ik daar zeker 3 keer zo lang over omdat ik elke vogel wilde determineren.
We hebben ook nog eens de groenste tuin van de buurt en dat is ook geen toeval.
Winterkoningen, putters, heggemusjes,  koolmezen, pimpelmezen staartmezen en zelfs een enkel goudhaantje.

Ik hoor ze en met wat geluk zie ik ze.
Op mijn werk 'moet' ik met mijn rug naar t raam vergaderen want ook daar allerlei moois aan vogels. Weer hele andere dan thuis.

Het is een kleine,  vrij onschuldige tic.
De natuur.