Met weemoed denk ik terug aan de tijd dat we ze met blozende wangen en een nog warm
pyamaatje luid zingend van de trap af droegen. Naar een woonkamer vol slingers.
Met kaarsjes en een groot cadeau van allemaal en een kleintje van broertje of zus.
Iets van een poppenhuis of een garage. Vaak nog iets zelfgemaakts van Opa Wim.
En van oma Aaf vaak iets verstandigs. Een Jip & Janneke-regenpak en iets lekkers te snoepen. Altijd verantwoord.
Later Lego, Duplo of kleurpotloden etc..
Een grote ontplofte warme familieenvriendenverjaardag met zelfgebakken taart, gedoe en vertrapte chippies.
En al het glaswerk en servies uit de kast verbruikt.
Bij Emma zonnenbloemen (augustus) en bij Pjotr pompoenen (oktober)
Dat waren nog eens verjaardagen.
Nu zijn ze bijna 23 en 25 jaar.
Uit 'meelij' willen ze rond hun verjaardag best met zijn vieren peperduur en natuurlijk vegan uit gaan eten.
Maar niks zeggen tegen de bediening, want stel dat je vuurwerk op je toetje krijgt.
Ik snap dat je je oude pa en moe niet tussen je wilde vrienden wilt. Tuurlijk. Ik was zelf niet anders.
Ik lachte mijn moeder wat weg die dan idioot vroeg op de dag zelf wat treurig belde om te feliciteren.
Ik voel nu pas wat zij voelde....
Je doet er niet veel meer toe op een verjaardag.
Gelukkig weten ze ons de rest van het jaar goed te vinden.
Voor klussen, oppas, de auto, spinnen verwijderen, geld en fungeren als taxi.
En één per maand eten we met zijn vieren.
Dat houden we er nog even in.
Hoop ik ;-)
