Dat voelde voor mij ook goed!
Ik ben een tobber en al is mijn leven meestal een 9. Het is soms ook een nare 3.
Vanwege het somberen over alles wat ik anders en vooral beter had moeten doen.
Spijt van dit en spijt van dat.
Jantje huilt, Jantje lacht.
Ofwel Himmelhoch jauchzend zu tode betrübt.
Het is moeilijk om het allemaal goed te doen.
Leven in het nu en elke dag maar weer vers plukken is goed maar ook moeilijk.
Mijn moeder ( ja, daar is ze weer) was eigenlijk net zo.
En toch over 't algemeen een vrij blij en lief mens.
Genietend van al en goede het kleine en dat tot in den treure benoemen.
'Wat hebben we het goed' en 'kind, wat hou ik van je'. En 'wat hebben we een geluk met het weer'.
Vorig jaar bedacht Peter iets leuks.
Steeds als er een roodborstje in de tuin was zei hij, 'Hee, je moeder is er ook'. ( ja, heel klef)
Eerst moest ik huilen maar toen werd het leuk en luchtig. 'Jee, is ze er al weer'.
Tegenwoordig zeg ik in een melancholieke bui tegen elke wolk met zo'n gouden zonnestraal erachter ' Dag ma, hallo'.
Er vanuitgaande dat ze daar in een grote wilde bloementuin met broer Jan een kopje Earl Grey drinkt met een petit fourtje.
Ja, laat me maar. Dat voelt goed.
Dus wat is het gemiddelde cijfer voor nu.
Alles in beschouwing genomen is het dan een dikke 8.
Moeder, gezin, cadeauzusje, vrienden, dieren, baan, thuis, tuin en 't campertje.
En dan wordt het ook nog eens herfst!
All is well!
