dinsdag 24 juni 2025

Goed doen


Tijdens ons eetclubje hadden we het over hoe vreselijk moeilijk het toch is om alles goed te doen.
Ik word natuurlijk regelmatig door mijn kinderen op het rechte pad gewezen.
Maar had na het lezen van een interview met de vegan schrijfster/activiste Carolina Trujillo in de Volkskrant weer een klap voor mijn hoofd gekregen.
Terwijl er net heerlijke (biologische) gehaktballetjes, zalm en dipsausjes voor mijn neus stonden....
Ik kreeg pijn in mijn hart van.
Waarom lukt me het niet. Met name yoghurt en kaas vind ik niet te doen.
En de zuivelindustrie is zo mogelijk nog erger dan vleesindustrie.  
Ik ga geen details geven van de gruwel. Maar het is niet humaan meer.

Daarnaast willen we Amerika/Trump boycotten. 
Dat is dus oa geen Netflix en Spotify.
 'Ik ga maar gewoon in 't bos  naar de vogels kijken en luisteren ipv daarvan' opperde mijn dochter.
Verder kun je oa Lays, de Mac Donald met goed fatsoen niet gebruiken.
Dat is op zich geen moeite. 
Onze Tesla zou subiet moeten verdwijnen, maar dat lukt niet ivm het leasecontract.
Verder zou je geen producten uit Israƫl moeten kopen omdat die ook niet deugen. Weg met Jaffa-sinaasappels!
Onze Pjotr moeten we ook voortaan Pieter noemen omdat Poetin ook niet deugt
Bloemen kun je enkel nog in een biologische pluktuin halen want het schijnt in de winkel gewoon een bos gif te zijn.  
Zo ook met kruiden en planten.

Zucht
In de ideale wereld zou ik een ieder verplichten een halve dag vrijwilligerswerk te doen. 
Na heel veel jaren AZC, wereldwinkel en nu de ontmoetingtuin heb ik best een groen lintje verdiend. 
Maar dit is dan ook het enige wat ik goed doe.

Na de vakantie ga ik zoveel mogenlijk op de fiets naar de biologische winkel.
Knuppel me maar neer als je me in de AH tegenkomt. 
(Of het moet zijn voor met biologische producten)
Ik ga nog minder kleding kopen. 
Ik ga mijn best doen. 

vrijdag 25 april 2025

Van muggen en olifanten





 



Of ik soms erge zorgen of stress had vroeg de huisartsondersteuner ( voor senioren met een te hoge bloeddruk).
Nou, 'totaal niet' zei ik met een blij gezicht.
Echt niet. 
Alles is goed.
All is well!
Toch moest ik een zorgen en stressdagboekje bij gaan bijhouden. 
Nu schrijf ik graag en wilde ook bewijzen hoe weinig er sprake was van stress.
Ik kwam er achter dat ik zeker geen ernstige problemen heb.

Behalve zorgen/ stress over de lelijke berichtgeving over de wolf, die uiteindelijk nog weinig schrammen bij mensen heeft veroorzaakt. 
Over de Gazastrook.
Over Trump, Musk, Nethanyahu en Poetin.
Over dat er nog iemand fluitend met een grote jerrycan Round-up voor mij staat bij de kassa van de Karwei en datzelfde met een kilo plofkip bij de AH.
Over een zieke vriend ver weg die hulp nodig heeft en slecht kan krijgen.
Over een klein onuitgepraat 'iets' met een vriendin.
Over de opwarming van de aarde.
Over mijn pensioen dat er veel te snel aankomt.
Over Napoleon, het witte wilde zwijnenjong dat als eerste zal worden afgeschoten door de jager omdat hij niet "past" in het bos.
Over 30 dozen boeken en 5 dozen servies en spulletjes die naar boven moesten worden gesjouwd omdat onze vloer beneden wordt geschuurd.
Over het nieuwe medische patiĆ«ntendossier op mijn werk dat ik net bij kan benen qua hip gedoe. 
Over mijn kinderen.
En over dat er in heel Nederland geen rumkogels meer zijn te krijgen.

Maar de allergrootste zorgen maak ik mij over het roodborstennest in de rieten hertenkop onder onze veranda.
Dat staat op uitkomen, wellicht zijn er al jongen. Ik durf niet te kijken maar hoorde zacht gepiep.
Denk ik.
Een deel van onze meubels moet binnenkort onder de veranda staan. 
En er stootte al iemand (niet ik) per ongeluk tegen het nest dat vervolgens naar beneden viel en gelukkig na herstel weer werd bezocht door vader en moeder roodborst. 
Maar die hele meubeltoestand daar maakt mij ongerust. 

Zucht.