Sail away with me Honey..

Het hele zeilgebeuren verdient eigenlijk best een apart blog! Mijn angst voor zeilen begon al vroeg, mijn hele familie zeilt fanatiek en groot. En dan moest ik mee! Ik heb zelfs een wereldberoemde neef die naar Kaap Hoorn is gezeild.  En mijn stiefvader had een oude Tjalk, die mijn moeder steevast de rietkraag instuurde als zij even "moest". Nee, ik ben bang, voor de schuinte vooral en voor het aan en afmeren en voor motorboten, die kunnen remmen, maar dat vaak te laat doen en voor rondvaartboten, ach alleen voor een paartje zwanen heb ik geen vrees. Ik vind het gewoon niet leuk. Ooit begonnen we met een "Flying Moth", een razendsnel oranje/geel wedstrijdzeilbootje, waar ik gelukkig niet bijpaste met mijn picknickmand. Samen met vriend W. nog opgeschilderd in het park tegenover ons huisje. Wat weer vlak aan het water lag. Daarna kwam " Missing Link" (hoezo?) een Schakel, ruim genoeg helaas. En niet zo heel lang daarna konden we van de buurman ons eerste jacht overkopen, in termijnen dat wel. "Jupiter 1"  The bringer of Joy (sloeg ook nergens op) . Althans voor mij. Het was een mooi schip, een zeeschouw met houten onderdelen Maar er moest wel wat aan geklust worden. Ik zie ons nog zo zitten in ons kleine huis met in de kamer die gigantische zwaarden die 8! keer in de jachtlak moesten. Afijn , toen de boot helemaal klaar was, na 4 jaar klussen puntgaaf, diende zich de volgende aan . Historische woorden (hysterisch) "Hier hoeft echt niets aan te gebeuren"!. Een klassieke Trintella, een prachtig , vooral van uit de verte, zeiljacht met teakdek, dit is een blijver, precies goed. Leuke kajuit, 4 slaapplaatsen, snoezig keukentje/toiletje. Alles mooi. Jammer dat er een zeil op zit! Want dat hebben we intussen nu wel afgesproken, als we 60 worden kopen we een mooie oude tufboot, zonder zeil, grote kajuit , een die niet om kan vallen!