Laatst viel het me op hoe vaak ik bang was voor dingen! bah, dat verafschuw ik eigenlijk.
Een soort ongemakkelijke nog wel redelijke te relativeren angst heb ik voor slakken (heel erg glibberig en ranzig) , achtbanen, 5 baans snelwegen (wat mij betreft hetzelfde), (dat de hond verdwaald in het bos (te vaak gebeurd), dat mijn kip (weer) ziek wordt, dat mijn "soep voor woeste dagen" mislukt op belangrijke verjaardagen, zo ook mijn taart, (want op zondag kun je niets nieuws meer kopen/halen/koken), het woord nemen bij vergaderingen, halfdode dieren vinden langs de weg (en ze dan toch willen en moeten redden) , " in en uitparkeren" van ons zeiljacht en aanleggen bij vol eiland waar iedereen met een roseetje aan de kant zit te wachten tot het fout gaat (ikzelf ook een half uur later) en zo kan ik nog wel even doorgaan...
Echt serieuze grote angst heb ik voor de niet te vermijden dood van mijn moeder ooit, hopenlijk nog heel lang weg. Daar wil ik niet eens aan denken en dat er iets ernstigs met mijn kinderen gebeurd, maar dat is nog redelijk te vermijden en voor brand en ongelukken, ook dat is hopelijk nog redelijk te omzeilen...
Ik probeer me er niet door te laten leiden, die angsten, maar ze liggen stiekem heel soms op de loer....
