Woest

Mannen....Toen ik 17 was en voor het eerst mannen, nou ja jongens "zag", daarvoor reed ik paard, waren het een soort boswachtertypes. Ik verslond de boeken van "Het kleine huis of de prairie", van James Ingalls. En het liefst wilde ik zo n huis midden in het bos, met berenvellen, knapperend haardvuur, pannekoeken met ahornsiroop, huilende wolven om de deur en dan die man stoer, altijd hout aan het hakken en op jacht en boeken aan het lezen bij het haardvuur. Zo n man met een ruiten flanellen bloes en een baard van drie dagen. Ik zag die mannen nooit op straat, maar bij de plaatselijke doehetzelfzaak, werkte er een! Tjonge , ik liep de deur plat, schroefjes, verf, hout op maat laten zagen, dat was een goeie truuk, want dat was ik even een op een ...Niet dat ik iets durfde te doen of zeggen, kijken was genoeg. Hij rook naar Brut en zo zag hij er ook uit. Nooit wat geworden. Die boswachtersmaak bleef toch een poos, mijn eigen man is een halve boswachter, thuis boswachter , maar strak in het pak naar het werk...dat is een prachtige combinatie :-)