Zakdoek

En na boos en blij moet ik ook wel eens huilen....zelfs dat! Of volschieten zoals dat zo mooi heet. Met heel soms een ouderwetse snikkende huilbui als gevolg. Gevoeligheden zijn, zieke dieren, vooral als het lang duurt, oude mensen die er eenzaam en verward uitzien, prachtige zons op en ondergangen,  van onmacht om wereldleed, dat dampige zonlicht wat door de bomen in het bos valt, "Hello Goodbye" op TV (dan kun je me wegdragen), die Merci-reclame rond vaderdag, uberhaupt vaderdochterdingen soms ook zomaar op straat, liggen gevoelig. Mooie dramatische klasssieke muziek, Het Requiem van Faure of Mozart of de dreigende celloconcerten van Bruch, of een mooi lief gedicht van Rilke of Lorca of zelfgeschreven briefjes van de kinderen, of die ene collega die het zo beremoeilijk heeft en het toch zo dapper draagt, of mijn moeder die zo oprecht kan genieten van een uitje naar de kwekerij, en zomaar een ree of edelhert tegenkomen in een stil bos en dan die prachtige sprookjesachtige blik van dat beest. Kippenvel.....