donderdag 13 december 2012

#BLIJ

Na wat sombere weken ( Peter ziek) . Is het weer tijd om blij te worden... Bv, omdat de kippen weer uit de rui  zijn en als 2 gigantisch donzen bollen op stok zitten in het winterzonnetje. En om die prachtige buizerd die elke dag op zijn vaste lantaarnpaal over het weiland hier om de hoek uitkijkt. En om Igor de valkparkiet die nu zijn eigen naam kan zeggen . Om mijn lieve moeder die nog altijd de liefste is en me altijd steunt. Om die aardige vrolijke man van de biologische winkel in Ermelo omringt door positieve vibes. Om het bos wat zo fantastisch sprookjesachtig mooi was deze week. Om Ollieteckel die opgekruld in het gouden te kleine poezenmandje ligt. Om lieve vriend Michel die toch weer redelijk gezond is, en altijd van die fijne dvdtjes van Forbrydelsen voor ons brandt. Om die lieve collegas's , erg mee getroffen. Om dat ene kleine winterkoninkje wat steeds bij het kippenvoer aan het snoepen is. En om de heerlijke groene pistache hulstblaadjes van Zuidam. Om Peter die het maar blijft volhouden met me. En om die kerstboom die er weer staat, vol met bosspulletjes. En om Michael Buble die maar kerstliedjes blijft zingen voor me!

donderdag 22 november 2012

Thanksgiving

Vandaag vieren de Amerikanen Thanksgiving. Ik heb het niet zo op Amerika, maar Thanksgiving vind ik een prachtige traditie. Al jaren zou ik het willen vieren, met mijn liefste familie en vrienden. Maar ben bang dat ik het niet trek. Vermoed dat ik wenend en overmand door emoties bij de keukentafel lig. Want hoe bijzonder is het dat je met z'n allen benoemd waar je dankbaar voor bent in je leven. Omringd door veel brandende kaarsen, kalkoen, aardappelpuree en pompoentaart. Mijn moeder bv is een wandelende Thanksgivingtraditie, dat vind ik een van haar mooiste eigenschappen. Dat steeds benoemen vaan waar ze blij mee is en hoeveel ze van ons houdt. Daar moet je eigenlijk ook niet mee wachten tot Thanksgiving!

Zonnetje


donderdag 15 november 2012

Heerlijk!

Vers krakend stokbrood met Port Salut (op kamertemperatuur) , steenkoude Prosecco op een warme dag , verse zelf geplukte aardbeien met goede slagroom, een goede boeuf Bourguignon of Coq au Vin met aardappelpureetorentjes uit de oven, patatje met mayonaise uit de voetboogsteeg of van Bob opde Albert Cuyp beiden in A dam!, Spa rood met veel prik, zeebanket (de chocolade van Guylian), Kopje thee Earl Grey van Simon Levelt met een heel klein beetje suiker en dan uit een ouderwets wijd theekopje (zoals het hoort) en dan het liefst een zelfgebakken knisperend havermout koekje erbij.... salades met veel erin (olijven , pijnboompitten, zontomaten, feta , sjalotten),  kaasfondue! een chocoladeletter van van Laar en dan niet een I want die is zo klein, marsepein en fondant van Zuidam, die smelt op je tong, warme chocomelk maar alleen die van Nutricia...
Ach, ik ben niet te stoppen. Vind veel te veel lekker!

woensdag 31 oktober 2012

Collectante

Deze week loop ik collecte. Eerder deed ik dat voor Amnesty en de dierenbescherming, dit maal voor het Diabetesfonds. Ik vind het verschrikkelijk, maar liet me weer ompraten door collega. Bovendien heb ik een vriend, een halfzusje , een oude client en de dochter van een andere collega die diabeet zijn. Met die gedachte sleurde ik mijzelf in de stromende barre herfstregen de straat op ;-). De straat achter de onze. Al moest ik me bij elke deur weer vermannen,  ik weet zeker dat ik de leukste collectante ooit was, "wat een prachtige tuinbank!, gemaakt van katrollen, wát origineel" en "wat een gezelligheid met die kaarsen voor de ramen" en "ooh, wat een prachtige poes is dit"....
Ik vond het op een bepaalde manier wel leuk ook, er schuilt klaarblijkelijk toch een echte voyeur in mij. Want bij iedereen heb je een mooi inkijkje in keuken, gang , wat hebben ze aan..enz enz..
Ik kwam heel wat leuks tegen. Stellen die gezellig wijndrinkend samen  ( ja, Peter)  het eten klaarmaakten, de een dopte de slabonen, de ander marineerde het vlees. En dat bij gezellig kaarslicht. Ik zag heel veel zoete versgebadderde pyamakindjes, die heul langzaam centjes in de collectebus mochten doen ( kleine schouderblessure aan over gehouden). Ik zag een heel heel leuk hondje met een hartvormige vlek  op zijn schouder, die niet direct de straat op rende maar gewoon bleef knuffelen, genaamd "Vlootje". Ik zag de mysterieuze man die ik jaren lang tegenkwam toen ik nog aan de Plantage woonde, hij op de fiets , ik lopend terug van het de kinderen naar school brengen, wel kwam ik er achter, toen ik bij de buren stond te wachten op geld, dat hij heel merkwaardig afwaste. Elk stuk met een klein drupje afwasmiddel borstelend onder de hete kraan...merkwaardig. Ik zag huizen behangen met harten en dan toch weigeren geld te geven aan het diabetesfonds! Hang dan ook niet een hart op! Maar ik zag vooral dat de meesten gul gaven en daar ging het uiteindelijk om!

zaterdag 20 oktober 2012

Oma & Inge


Assen

Met mijn moeder ben ik naar Assen geweest. Haar geboorteplaats en tevens de plaats waar haar ouders en mijn oma en opa hebben gewoond en zijn begraven. Mijn moeder had verse krentenbollen en een flesje spa-groen (dat dronk ik toen ik 17 was) meegenomen voor onderweg, bij Zwolle waren de krentenbollen al op! 
Mijn opa is aan het einde van de oorlog (samen met zijn 2 jongste zoons) gefusilleerd omdat ze een Engelse marconist verborgen hielden in hun huis aan de Parallelweg, hem heb ik nooit gekend, maar hij was altijd aanwezig. Door zijn vage zwart/wit foto die zowel bij mijn oma als bij mijn moeder aan de muur hing. En de bijbehorende verhalen, een trotse sterke knappe man. Mijn oma, altijd droef gebleven en in enkele nachten grijs geworden na de oorlog,  overleed toen ik 12 was. Ik logeerde zo nu en dan bij haar, samen met mama en af en toe logeerde zij bij ons aan de Fazantlaan. Ik herinner me weinig, ja, dat ik haar lange grijze haar, wat ze altijd in een statige knot droeg mocht borstelen met Berken-haarwater. Dat ze in haar tas altijd een flesje "4711" eau de Cologne had voor de frissigheid. En dat ze als we gingen wandelen op elke hoek even stil moest staan omdat ze hartklachten had. En dat ze een harde donkergroene bank had en een roodbeige transistorradiootje. En een harig kleedje voor het bed, waarop ik knielde voor het avondgebedje. Statig en lief was ze, een echte oma.

En nu liggen ze daar , oma en opa naast elkaar met aan beide kanten een zoon, treurig maar ook mooi...








donderdag 11 oktober 2012

Pjotr 12



Pjotr Ole van Denderen  ( er moet nog Maantje achter, officieus, volgens Emma want zij heet Sterre...)  12 jaar geworden vandaag! Prachtige herfstdag! Het was een echte Pjotr, dat was ook de vereiste, toen hij geboren werd, hij moest niet blond of rossig zijn maar een echte Pjotr (donker haar en bruine ogen ;-). Ook zijn karakter bleek als babietje al wat Russisch, weinig rust... Veel ingebakerd dus, als een kleine pop lag hij in zijn wiegje en heel veel in een babymodderbadje van Weleda. En later, toen hij ouder werd ook wat pittig, maar ook woest lief en creatief. Gek op gek doen, fotograferen, computeren, waveboarden en zijn poes Gros-Minet en zijn nieuwe valkparkiet Igor. En nu al weer 12 jaar dus! 

zondag 16 september 2012

Plantage



De Plantage, mijn eerste en enige appartementje ooit in het centrum, vóór mij het park en het Wolderwijd, waar de zwanen altijd zongen en achter mij het bruisende gezellige centrum. Wat was het leuk! (al had ik ook dagen dat ik kruipend naar huis terug wilde). Een huis vol leuke mensen. Op mijn gang boven Daan en Henk, 2 jonge agrariers. Aart, een student en Herman, een lieve alcoholist, die op mijn laatse kerst daar bijna het hele huis deed affikken en nog dagen met roet in zijn snor over de gang liep. Ik was het enige meisje en zo groen als gras, net aan mijn verpleegstersopleiding begonnen. Elke dag at ik brood met kruidenboter en oude kaas 's avonds een biefstukje met salade. Slank als een den. Dat ging snel over toen ik Peter leerde kennen. Die maakte er een gewoonte van om elke avond omringd door lekkers "North and South" te kijken.  Het avondeten wisselde we toen wel af met kaasfondue, bij voorkeur ook in bed. Hij huurde in eerste instantie nog een piepkleine kamer, met als enige verwarming zijn tostiijzer, opengeklapt aan zijn voeten onder zijn buro, wel met gigantisch dakterras op de stadsmuur aan het Wolderwijd en een zachtgroen zitbadje bij Adam, de turkse shoarmatent, ook in het centrum. Wat een leventje... Al heel snel konden we het heel erg knusse nummer 18 huren (van dezelfde huurder en naast mijn kamer)  Na 2 jaar opknappen en klussen werd dat ons eerste samen-huis. We zijn er getrouwd, hebben de kinderen daar gekregen en hebben het er ondanks het eeuwige geklus heerlijk gehad. Ruim 20 jaar gewoond en toen werd het tijd voor groter en nieuwer en vooral voor méér tuin en minder klussen, kippen, honden en poezen en nu wonen we alweer 7 jaar in een buitenwijk. Ook heerlijk!



maandag 10 september 2012

Varen

De zomer is bijna om, gisteren hebben we waarschijnlijk voor het laatst dit jaar naar het "onbewoonde eiland" gevaren. Het was nog 27 graden , volop zon en amper wind, maar toch goed te doen op het fokje. Dit keer met Peter's broer en kinderen. En tevens voor het eerst suikerloos gepicknickt daar. Alle andere keren hadden we taart, stokbrood met lekkers, veel rosé en prosecco en soms barbecue. Maar nu ivm suikerloze september, suikerloos dus, en das was nog lang niet zo gek (Jos en Marjan doen toevallig ook mee) op de kurkdroge applecrumble na ;-/. Het uit en in parkeren gaat (al zeg ik het zelf) steeds iets beter, al heb ik er nog wel lichte buikpijn van. Volgend jaar een week vakantie is misschien te hoog gegrepen, maar een lang weekend, naar Elburg oid in de buurt moet lukken (het staat zwart op wit nu, Peter :-).... Tegen de tijd dat we overgaan op een klassieke motorboot ( als we 60 worden, nog 12 jaar dus) , ben ik het zeilen machtig denk ik!












zondag 12 augustus 2012

Zomergast

Wat zou ik graag eens gast zijn in mijn favoriete zondagavondtvprogramma, Zomergasten. Het liefst geinterviewd door Jelle Brandt Corstius of Joris Luyendijk , en ach Jan Leyers mag ook (in zijn smaragdgroene bloesje)   ;-).

Ik zou beginnen met de begin en eindtune van Belle en Sebastiaan, dappere avonturen van een jongetje en zijn Sint-bernard hond. Ik sloeg geen aflevering over toen ik klein was. Wenend op de bank, alleen al bij die muziek.

En dan mijn grote uberheldin Pippi Langkous, die mag zeker niet ontbreken, al was het maar omdat ik vroeger op elke verkleedpartij als Pippi verscheen, met stug  ijzerdraad om mijn hoofd en door mijn rode vlechten (nee, daar is geen foto van :-)). Ik kan werkelijk elke aflevering meesynchroniseren. Later op video met de kinderen ook na mee zitten genieten natuurlijk.

 Dan dat mooie russische tekenfilmpje over Yoshik de egel .......

En dan mag dat prachtige filmpje van Micheal Dudok de Wit ook niet ontbreken "Father and Daughter",  ik ben natuurlijk de dochter en de vader is mijn vader.  Kan ik ook niet met droge ogen afkijken.....
Alle afleveringen van Spring en Autumn watch (BBC), een kiezen lukt niet. Vroege vogels op tv (en radio ook) niet te vergeten....... En dan een mooi stukje ballet, van Ohad Naharin, ooit zelf gezien samen met Peter...Prachtig!
En natuurlijk dit (trouwmuziek van Peter en mij) . De violist der violisten, Yehudi Menuhin....
En verder iets moois van dichter Slauerhoff, een stukje van Absolutely Fabulous ( die aflevering in Marrakesh), de aflevering van Gardeners World (BBC) over perzikkleurige Foxgloves (vingerhoedskruid) . Stukje Tom Barman in Zomergasten die ongelofelijk lonkte met Connie Palmen.  Eigenlijk de hele aflevering zomergasten met Ischa Meier, de mooiste delen van jelle Brandt Corstius "Van Moskou tot Moermansk""en "Van Moskou tot Magadan". En natuurlijk het mooiste muziekje ooit van Elvis Costello met die prachtige uithalen! droefdroef...
En iets van jamie Oliver in zijn vroegere jaren, een aflevering van veearts James Harriot (altijd samen met mijn moeder gekeken vroeger). Iets moois over de Tango. En dan is de avond vast wel om. Best veel voor iemand die amper TV kijkt toch....
En de film van de avond zou zonder twijfel zijn "Breaking the Waves" van Lars von Trier, heftig en prachtig...

maandag 6 augustus 2012

Het "bewijs"
















Het "La Boucoule- gevoule"

Voor de tweede keer waren we er. Het mooiste en rustigste kampeerplekje ooit (wat ons betrof). Montbrun les Bain in 't zuiden van Frankrijk. Omdat we daarna Bor en toen Ollie kregen en die te puppyachtig voor het asiel waren, zijn we 3 jaar dichtbij in Frankrijk op vakantie geweest. Maar nu konden we weer!
En het was nog steeds even mooi! Tien kampeerplaatsen, met een wonderschoon uitzicht op dalen en bergen en het topje van de Mont Ventoux, totale privacy, zingende vroedmeesterpadjes, bosuilen en nachtzwaluwen... el-ke avond. Een fantastische sprookjesachtige sterrenhemel, en nieuw... de uitzichtdouche! Die overtrof de boomdouche. Douchen met uitzicht op het dal. Mooie groene smaragdhagedissen , vliegoefeningen van een jonge steenarend tijdens het ontbijt, leuke ezelrit door de bergen en diepe afgronden :-( en ja hoor, weer verdwaald, maar nét voor het donker binnen. Mooie souveniers; 6 bossen verse lavendel, 2 echte franse jurkjes, een roodbruine hertenpoot gevonden (voor kapstokje, alleen zoek ik nog een vrijwilliger voor het correct afzagen), dubbele hoeveelheid Marseille vloerzeep, mooie groenstenige ring, gemaakt door de plaatselijke edelsmedin, een groene visvormige schaal voor stoere vishapjes en een mandje voor knoflook en uien. Inge is weer blij.. .en redelijk uitgerust....

zaterdag 14 juli 2012

Juf

Mijn oma Geertruida was lerares Frans in Assen, mijn moeder was hoofd van een kleuterschool en tevens kleuterjuf in Breukelen. Ik heb nog bij haar in de klas gezeten, dat was best leuk. Het lag dus erg in de lijn der verwachtingen dat ik ook juf zou worden. Maar dat vond ik zelf niet. Eerst was mijn grootste wens dolfijnentrainer te worden.  Kort daarna wilde ik een dierentehuis voor verwaarloosde dieren beginnen, maar toen ik jaren lang na school en in weekenden werkte in het asiel bij de hei alhier, snapte ik al snel dat ik daar niet de moed voor had. Toen al kon ik die treurigheid niet aan.Toen ging ik bij de bereden politie, Joost mag weten waarom, maar die paarden en dat belerende bazige trokken me. Niet veel later, toen ik al door de eerste selectie heen was bedacht ik dat een motoragent ook wel razend stoer was. Vooral die snelweg oprauschen en dan een ieder aan de kant doen laten schieten. Alleen was zo een motor wel heel zwaar voor zo'n jong meisje als ik toen nog was. En toen vond ik plots mijn echte liefde! In Nunspeet liep ik stage bij een school (ja toch) maar voor zeer moeilijk lerende kinderen, het soort mensen wat ik daar tegen kwam vond ik zo bijzonder en inspirerend. Nu werk ik al weer 28 jaar met diezelfde mensen, de laatste 15 jaar  in een prachtig goedlopend zorgproject hier in Harderwijk. Een feestje om er te mogen werken!

Emma weet al vanaf haar 6e wat ze wil worden, leuk is dat, en is ook nog geen enkele keer van gedachten veranderd.......JUF!





zaterdag 7 juli 2012

Goed

Het is nog 22 graden . De zon is onder. De kamperfoelie bloeit en geurt, de kikkers kwaken zacht, er schuifelt een egel door de struiken, het laatste Panacheetje (citroenbiertje) is koud, de accountant is achter de rug, ik hoef NIET naar school terug, maar kan af met enkele proeven der bekwaamheid, nee dus geen schoolagenda en die ene mooie leren tas van de Bijenkorf is ook niet nodig. De kinderen zijn goed "over". De tuin is gesnoeid (nou ja, bijna dan) ,  de kippen zitten in een vers nachthok in het alpenhooi. De kamer na een kleine week hard werken en schilderen weer zo goed als klaar. De gordijnen hangen allemaal fris gewassen met rozenwasverzachter weer voor de ramen. We zijn gezond en nog ruim een week en dan gaan we heerlijk voor 3 weken op vakantie naar Zuid Frankrijk!

LIFE IS GOOD!



dinsdag 8 mei 2012

Frigolet Violette




Maar verder was het heerlijk daar! Voor een keer een villaatje pal aan de zee gehuurd, omdat moeder natuurlijk niet in een tent kon (78 jaar). Maar dat was bepaald geen straf! Prachtige gouden koolzaadvelden, fantastische zonsondergangen, inslapen en wakker worden met het geluid van de branding, krakend verse croisantjes en baquettes elke ochtend, mooie ronde stenen zoeken, vliegeren, lezen, oude marktjes  (met dahliabollen, oude rozen en geraniums) , pastelkleurige oude villa s, havens (voorruit 1 dan) en  Cité Europe (monstergrote shopping "mal"). En elke dag toeren tot we er bij neer vielen. Het was een fijne week!

19.00 uur, 10 april, 1945




Dit jaar, eigenlijk net als alle andere 10 april avonden  afgelopen jaren, belde mijn moeder. Ik had er niet aan gedacht . Maar zij wel. Dit jaar was het exact 67 jaar geleden dat haar vader en 2 nog minderjarige broers gefusilleerd werden in de bossen bij Assen. De Duitsers waren er achter gekomen dat in hun huis een marconist was verborgen. Het waren de laatste dagen van de oorlog, ze roken hun verlies en waren extra fel. Mijn moeder, toen 11 en haar moeder werden in de gevangenis gestopt. De 2 oudste broers waren toevallig niet thuis die avond en dat was hun redding .
Het feit dat ze na al die jaren, 10 april in haar eentje herdenkt raakt me zo. Zo diep zit het dus. 

We waren in Frankrijk afgelopen week, ook op 4 mei, de officiele dodenherdenking in Nederland, maar we zouden er "niks aan doen".
Stomtoevallig liepen we met zn tweeën toch over een oud Frans kerkhofje die avond , het ene graf nog krakkemikkiger (doch even prachtig) dan het andere. Ineens waren er 7 nog relatief nette witte marmeren strakke graven op een rijtje. Er lagen 7 jonge onbekende militairen begraven, gesneuveld in april 1945.
Wat mooi en toevallig dat wij nu hier zijn om toch hun te herdenken, zei mijn moeder....... 

dinsdag 27 maart 2012

Jajajarig

Prachtige dag, early shine and rise! Zelden zulk mooi voorjaarsweer gehad op mijn verjaardag. Ollie met een strikje. Eerst samen met Pjotr taart en lekkere dingetjes gehaald voor t' feestje. Bij thuiskomst ontbijt met cadootjes ( 2 Jollyhazen voor in de tuin, mooie helleborus, de eerste seringen van Pjotr, lieve briefjes, een kus of 4, een vrolijk verjaarsgezangetje, petit-fours van Zuidam) En zon, de hele dag zon.
Grote appelkersentaart gebakken en nog wat vlaai er bij gehaald en hapjes en veel prosecco, het weer was ernaar. S'avonds  moeder, schoonouders, en vrienden, weer leuke cado s. Veeel Dahlias, een stoffen teckel, lampje voor buiten, een snikgedichtzakdoek, wijntjes, drijflampjes voor in de vijver, de tuinSeasons, olijfhouten snijplank , vogelbadje en geld voor een nieuwe verrekijker. Verwend verwend.....


zaterdag 17 maart 2012

Axe for mén







Gister vierde Pjotr zijn verlate verjaardagsfeest, in Oktober was hij eigenlijk jarig, maar kon maar niets spannends bedenken wat een nachtje hooi bij boer Haps kon overtreffen. Eerst wilde hij wachten op het ijsbaantje voor het stadhuis, maar toen die er was vond hij dat ook weer niet leuk genoeg.  Kortom, de tijd drong, dan maar een subtropisch zwemparadijs, in eerste instantie discozwemmen, maar dat kon niet doorgaan i.v.m. de vaste kerkdiscoavond, en die ging voor natuurlijk! Gister was het zover.  Ik had een Minicoopertaartje gebakken, chips , zijn favofilm (Bruce Allmighty), patatjes, bitterballen en dan richting polder. Op de heenweg had ik 4 dames  (van rond de 11) in de auto, dat was reuze gezellig, kwekkend over de strenge juffen en meesters, het last hebben van de jongens, de enorme lange wimpers van Pjotr (en dat ie zo lief en grappig en ook erg knap maar ook wel soms wat druk was :-)). Voor mij reed de mannenauto, ik zag veel druk gedoe en gezwaai en geschud en zag al op tegen de terugweg, dan moest ik met de mannen door een inmiddels donkere polder. Na 3 uur drukkende subtropische hitte was ik echter blij dat ik weer naar buiten kon! Heerlijke heerlijke koelte. Met de mannen dus weer terug. Het viel reuze mee, sterker nog, het was heel erg leuk . Het ging over het effect van Axe for mén (ongeveer driekwart van de rit. Conclusie, het had goed effect, mits niet te veel gebruiken) en over meisjes en hoe wel of niet verkering te vragen . En over welk meisje het leukst was en waarom (daar durf ik mij verder niet over uit te laten hier ) en Minicoopers natuurlijk.  Maar ik heb me kostelijk vermaakt en vond het bijna jammer dat we thuis waren.

zaterdag 10 maart 2012

Miljoen

Ineens doen we mee met de loterij, elke zaterdag kans op een miljoen voor 5 euro! Nog nooit gedaan, maar wie niet waagt , wie niet wint. En het fantaseren met wat een ieder dan met zijn miljoen gaat doen is op volle toeren begonnen!
Pjotr, wil een witte villa, en een witte minicooper Countryman SD, het uitzicht vanuit de villa moet zijn , een Minicooper dealer. Verder een witte kat, die Witje gaat heten en een ruwharige teckel die Takkie gaat heten. Een wit bed met een minicooperdekbed en een witte bank en een witte TV. Inge, een klein oud boerderijtje met een open haard en een bad en een veranda met een vuurkorf , bakhuisje voor Oma Aaf en heel veel grond, 2 paarden, kippen, geiten  (en de dieren die we al hebben natuurlijk) , een groene oude Jeep waarmee ik over mijn land kan crossen en een mooie groene Volvo voor naar de stad. Peter, ook (toevallig) een klein oud boerderijtje met grote klus-schuur met houtkacheltje een oude groene Jaguar. Emma een villa aan een warm strand met pastelkleurige interieur met een grote inloopkast en een zwembad samen met Justin Bieber en Bor, en Sam , Justins hond.  Op een beetje onbewoond eiland, maar wel met leuke kledingwinkeltjes. Een groene wei voor haar paarden Calypso en Lobke met een springbak erbij en houten stallen.  En een lichtroze minicooper met witte velgen. En voor papa en mama in Frankrijk een boswachtershuisje wat bijna instort , ( want dat vinden jullie altijd zo leuk, die oude wrakhuizen)  met 2 teckels.
Afijn, dat miljoen is er nog niet, maar we dromen vrolijk verder.................

Lief spook

Waar ik me nu het meest aan erger weet ik niet eens, ik denk aan  1.die ongekende zooi op  haar slaapkamer, doodleuk stapt ze over de bergen rommel heen om te gaan slapen . Daarna op 2. de buitensporige laag make-up (m.n. pancake) terwijl ze zo een mooi fris huidje heeft. Dan 3. de extravagante hoeveelheid haarlak, om heur haar plat te maken, terwijl ze prachtig krullerig Doutzen-haar heeft en op 4. de enorme brutale mond, terwijl ze heel lief is eigenlijk en  op 5. het altijd te moe cq sikkeneurig  zijn om eens een huishoudelijk klusje te doen, terwijl ik wéét dat ze dat best kan doen en we helemaal niet veel van haar vragen.
Ik zelf was een brave puber volgens mijn moeder. Hoe het komt dat bij haar de hormonen zo welig tieren? Geen idee. Ze is een lief  slim en zorgzaam meisje. Ik wéét dat ze zo is en kan zijn en dat ze er waarschijnlijk zelf ook weinig aan kan doen, maar toch....het is een lastige strijd.
Maak je maar geen zorgen, zeggen vriendinnen, alles komt goed. Maar intussen raakt het me en  komt het niet zelden voor dat we woedend uit elkaar gaan. En dat is naar...

woensdag 7 maart 2012

Boeijen..

Samen met Pjotr keek ik DWDD. Na de "leuke filmpjes" zong Willeke Alberti haar ( wmb bedroevend slechte ) uitvoering van Frank Boeijens "Zeg me dat het niet zo is". Waarbij ik onmiddelijk moest denken aan de dubbelcd (van toen ik jong was)  met grote successen van hem die ik ik de cdkast had liggen. Het orgineel was toch veel mooier.
De volgende avond reden we naar Mensendieck therapie voor Emma. Pjotr was ook mee ivm licht pyromanische neigingen de laatste tijd :-p.  Ik draaide het cdtje van Frank. "Wat zingt ie toch" vroeg Pjotr. "Luister dan toch eens goed" zuchtte ik en zette hem op het begin en wat harder...

Zeg me dat het niet zo is
Zeg me dat het niet zo is
Zeg me dat het niet waar is (2x)

Ga je mee vanavond naar ons lievelingsrestaurant
Een tafel voor twee
Ik heb gebeld, ze weten ervan
En we drinken totdat de zon opkomt
En we vergeten
De oneerlijkheid van het lot

Zeg me dat het niet zo is
Zeg me dat het niet zo is
Zeg me dat het niet waar is (2x)

Kom we gaan trek je jas aan
Anders wordt het te laat
Kom eens hier
Ik houd je vast Ik laat je nooit meer gaan
En ik vertel je een grap die je laat huilen van de lach
En we vergeten
De blikken van de mensen in de stad

We doen net alsof het niet zo is
Alsof het niet zo is
Alsof het niet waar is

We doen net alsof ze gewoon verder leeft
Alsof ze gewoon verder leeft

Zelfs als het niet zo is


"Ze is dood dus, zijn vrouw"?
 Ja, snifte ik  (had dat niet eerder begrepen ook)
Ja, hoor ik Emma achter in de auto , aan comazuipen!  Want ze dronken totdat de zon opkwam, dat kan nooit goed gaan....  :-)

vrijdag 10 februari 2012

Erwtensoep

Vandaag een grote pan erwtensoep gekookt. Pjotr lag ziek op de bank te rillen en te ijlen, dus ik had alle tijd om dat eerste uur om de 5 minuten te roeren. Pas sinds een jaar kan ik erwtensoep zonder aanbranden maken. Roeren, vaak roeren. Ik bedacht me dat mijn moeder ook wat tupperwarebakjes vol kon brengen. Na een heftige week had ik echter weinig zin in een lang bezoek, dus dacht ik slim te wezen en net voor zessen langs te gaan. Met nog 2 oude volkskrantmagazines, de nieuwe "Seasons", een stuk Marseillezeep en een nieuw ijsblauw kerkgeldbeursje én 5 bakjes snert stond ik voor de deur. Alle kaarsjes brandden zag ik, met haar rood/witte schort om (nooit gesnapt waar dat voor nodig is, maar zij draagt een schort tijdens het koken en eten ) opende ze voorzichtig de deur. "Oooh, ik heb net opgeschept" lachtte ze. Een groot bord dampende groene kool, aardappels en een fikse gehaktbal lagen inderdaad klaar op een bord, bergje jus eroverheen. "Geeft niks, ik ben zo weer weg" en takelde de snert in haar vriezertje ondertussen de laatste nieuwtjes uitwisselend. Nou, zij had iets voor ons! Een verse appeltaart! Nu hebben we daar slechte ervaringen mee, maar daar weet zij niets van. Met veel gehak en gedoe de helft ( want aan de lijn...) van het bakblik gebikt en in mn tas laten zakken. En weer weg!
Wat een lieverd is het toch.....

woensdag 18 januari 2012

Zeemeermin

Vroeger was ik een zeemeermin. Het is moeilijk te geloven maar het is echt waar :-)
Dit vertelden we ooit als grapje aan Pjotr, die vond het heel erg boeiend en vertelde het aan iedereen.
Ik lag op een eilandje vlak voor de kust van Harderwijk en papa voer langs op zijn boot en werd plotsklaps verliefd en nam mij mee naar het vaste land en toen viel mijn gouden glimmende staart eraf. Zo was het verhaal. Op een dag kwam ik op school om Pjotr op te halen, hij was toen een jaar of 7. Een jongetje uit zijn klas kwam naar mij toe. "MoedervanPjotr" , Pjotr zegt dat u vroeger zeemeermin bent geweest, dat kan toch niet"? Ik zakte door mijn knieën en zei "jazeker wel, kijk maar" en liet mijn sproeten zien...." Dit waren vroeger allemaal schubjes, maar die zijn nu opgedroogd". Hij was zwaar onder de indruk! De volgende dag kwam hij echter met zijn moeder naar me toe, en die keek niet al te vrolijk. "Mijn moeder zegt dat het niet kan dat u zeemeermin bent geweest, mag zij even uw schubjes zien"? Lichtelijk ongemakkelijk liet ik ze toch maar zien. Wie A zegt....
Maar ze vond het helemáál geen leuke grap al kon ze niets anders doen dan meespelen. Tot op de dag van vandaag kijkt ze me nog nijdig aan....

Vroeger

Vanmiddag zag ik mijn oudste vriendje van vroeger terug. We waren 40 jaar geleden buren. Hij was iets kleiner dan ik toen . Zijn vader was kapitein op een grote zeeboot, was altijd een half jaar weg en dan 2 maand thuis. Streng! Ze hadden een grote koperen gong in gang (7 kinderen) en als ze aan tafel moesten sloeg die moeder op de gong. En ze hadden een zee-egellamp , bizar . En al het snoep lag in een drankenkast, waarvan hij het verstopte sleuteltje wist....Maar ik was er graag want ik was enig kind en zij waren met zn negenen. Altijd gezellig. We woonden in een soort privé bos, met 6 villa s. In het bos stond een oud bed , met springveren daar deden we acrobatiek. Springen, zo hoog dat mijn moeder ons boven de bomen uit zag komen , nou ja dat zal wel niet echt bedenk ik me nu, maar we deden wel reuze ons best.  Mijn moeder was huishoudster bij de directeur van Dolfinarium, het was een mooie tijd. Ze was eigenlijk altijd hoofd van een school geweest maar dat was lastig te combineren met mij. Zonder vader. Dus zwemmen bij de dolfijnen was normaal voor me, al vond ik er eigenlijk weinig aan , met mijn bleke  gevoelige witte huidje in dat stinkende chloorwater met soms nog stukken vis erin.  Maar ik was wel populair in de klas,  want ik had stickers en vrijkaartjes en extra tochtjes in t bootje achter de dolfijn aan in de show... 

woensdag 11 januari 2012

Trots

Ik mag zeker niet vergeten het adres door te geven van een aanstormend fotografeertalent in de dop, toevallig mijn zoon Pjotr!    http://pjotrfotografie.blogspot.com/